عقیم بودن قیام‌های مسلحانه بدون همراهی مردم
زمینه شکل‌گیری
بعد از کشتار سال 42 گروه‌های متعدد چریکی با هدف قیام مسلحانه علیه رژیم شاهنشاهی شکل گرفت.
الگوی قیام مسلحانه:
این گروه‌ها تحت‌تأثیر پیروزی انقلابیون کوبا، الجزایر و چین که با تقابل مسلحانه فعالیت می‌کردند شکل گرفتند.
نمونه‌هایی از گروه‌های چریکی و مسلحانه:
سازمان چریک های فدایی خلق ایران
سازمان مجاهدین خلق ایران
سازمان مجاهدین مارکسیست
گروه‌های کوچک اسلامی مثل: گروه ابوذرنهاوند، گروه شیعیان راستین همدان، گروه الله اکبر اصفهان، گروه جوانان غیور قم، گروه پویندگان راه علی، گروه الفجر، گروه صف، گروه منصورون، گروه مهدویون، گروه موحدین
گروه‌های کوچک مارکسیست مثل: سازمان آزادیبخش خلق های ایران، گروه لرستان، سازمان آرمان خلق.
عدم‌تأثیر در پیروزی انقلاب:
جنبش مسلحانه در ایران با وجود فعالیت‌های متعدد خود نتوانست در پیروزی نهایی ملت ایران در انقلاب سال 1357نقش عمده‌ای ایفا کند.
دلایل عدم‌موفقیت:
تضاد ایدئولوژیک با اعتقادات و فرهنگ جامعه (عمده قیام‌های مسلحانه تحت افکار مارکسیست بود نه فرهنگ اسلام) طرد فعالیت‌های سیاسی توسط گروه‌های مبارز دشواری‌های زندگی چریکی برای عامه مردم اتکای صرف به اسلحه و دوری از ملت.
خطای اصلی:
عدم‌همراهی سیاسی اجتماعی مردم با این گروه ها عدم‌اتکا بر قدرت ایمان مردم و مقاومت مردمی.
موضع امام(ره):
در نگرش امام(ره)، انقلاب اسلامی جز با حضور فراگیر، آگاهانه و انتخابی مردم تحقق پیدا نمی‌کرد امام(ره) هیچ‌گاه با مبارزه و عملیات مسلحانه به شکل «جنگ چریکی به‌اصطلاح پیشتاز» موافق نبود و همواره حرکت نهضت را بر پایه روشنگری و آگاهی دادن مردم و بسیج توده‌ها درست می‌دانست. البته در کنار حرکت عمومی مردم هر کجا نیاز به مقاومت مسلحانه باشد از آن استفاده می‌شود==» نمونه: حمایت امام(ره) از حرکت مسلحانه مرحوم حسنی در مسجد اعظم ارومیه علیه رژیم در 2بهمن57.
نتیجه:
بازوی مسلح، تنها در حد ضربه وارد آوردن به دشمن کارایی دارد نه نابودی آن؛ نمونه: شکست رستاخیز «سیاهکل» توسط سازمان فدایی خلق ایران
آنچه دشمن را از پای در آورد، حرکت گسترده انقلابی، اجتماعی و سیاسی اسلامی مردم بود که به‌صورت یک سیل خروشان و یک توفان عمومی کاخ بیداد رژیم را از بیخ و بن برکند و نابود کرد.
تطبیق بر امروز:
نابودی اسرائیل فقط با عملیات مسلحانه محقق نمی‌شود.
در کنار آن بعد نظامی و فیزیکی، لازم است.
افکار عمومی متوجه عدم‌مشروعیت اسرائیل شود.
یک حرکت مردمی گسترده در مسلمانان علیه اسرائیل و در حمایت فلسطین شکل بگیرد.
ملت فلسطین به‌صورت گسترده و منسجم علیه اسرائیل قیام کنند.
تحقق این موارد نیاز به حرکتی سیاسی اجتماعی و رسانه‌ای دارد.
