تجربه زندگی زیر سایه تحریرالشام
رجا عبدالرحی، خبرنگار نیویورک‌تایمز، پیش از سقوط دولت بشاراسد، تجربه زندگی در شهر ادلب زیر سایه سلطه گروه تحریرالشام را داشته و در گزارشی تجربه‌های خود را به تصویر کشیده است:
تفکیک جنسیتی در کافه‌ها: کافه شبابیک یک کافه مشرف به میدان برج ساعت در مرکز شهر ادلب است که خبرنگار نیویورک‌تایمز در آن تفکیک جنسیتی را تجربه کرده و می‌گوید: بخشی از کافه برای مردان درنظر گرفته شده بود و تقریبا خالی بود، ولی بخش مربوط به زنان و خانواده‌ها تقریبا شلوغ‌تر بود.
عدم‌پخش موسیقی: در این گزارش گفته شده که در ادلب هیچ موسیقی‌ای شنیده نشد و حتی در کافه‌ها هیچ موسیقی‌ای پخش نشد و فقط صدای خش‌خش دستگاه اسپرسوساز و فنجان‌ها و قل قل قلیان شنیده می‌شد؛ چون مقامات تحریرالشام از مسئولان کافه برای عدم‌پخش موسیقی تعهد گرفته بودند.
شکنجه مخالفان: به‌گفته ساکنان ادلب و گروه‌های حقوق بشر، تحریرالشام با اقتدارگرایی تمام بر ادلب حکومت و برخی از منتقدان را زندانی و شکنجه کرده است.
پلیس اخلاق: گزارش نیویورک‌تایمز همچنین افزوده است که اوایل سال 2017که تحریرالشام بر ادلب مسلط شده بود، پلیس اخلاقی را در خیابان‌ها و ساختمان‌های دولتی مستقر کرده بود؛ اگرچه این کار به‌تدریج کمرنگ شد.
کنتورهای برق ترکیه: در ادلب برق از ترکیه وارد می‌شد و براساس گزارش‌ها، ساکنان ادلب با نصب کنتورهای سبزرنگ، هزینه برق را با واسطه تحریرالشام به ترکیه پرداخت می‌کردند.
سرکوب اعتراضات: در ادلب چندین‌بار اعتراضاتی علیه تحریرالشام در شکایت به زندانی و شکنجه شدن منتقدان و تحمیل مالیات‌های سنگین برپا شده که همه‌شان به شدیدترین شکل ممکن سرکوب شده است.
پوشاندن صورت: گزارش‌ها همچنین حاکی از آن است که تحریرالشام در ابتدای سلطه در ادلب، پوشاندن صورت توسط زنان را اجباری کرده بود. مونا آرمانازی، مدیر 63ساله یک مدرسه خصوصی در شهر ادلب سختگیری پوشاندن صورت زنان به دستور تحریرالشام را تأیید کرده است.
ممنوعیت خالکوبی: نه‌تنها پوشش زنان، بلکه پلیس اخلاقی در ادلب، مردان دارای خالکوبی را نیز بازداشت می‌کرد و مورد بازجویی قرار می‌داد.
