پلیس علمی و کشف جرم
محمدرضا گیوکی- حقوقدان
نـقــش پـلـیـــس در پرونده‌های قضایی به‌عنوان ضابط از اهمیت زیادی برخوردار است. مأموران پلیس به‌نوعی چشم و گوش دستگاه قضایی هستند و در مسائل مختلف به‌خصوص در زمينه کشف جرم نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کنند. به‌عنوان مثال در سال‌های دور در پرونده‌های جنایی تحقیقات به شکل سنتی انجام می‌شد و معمولا اقرارمحور بود و همین که متهم اقرار به جرمی می‌کرد پرونده تمام‌شده تلقی می‌شد؛ اما این روزها به لطف پیشرفت، توسعه و استفاده روزافزون از تکنولوژی، پلیس علمی شکل گرفته و شاید نیاز چندانی به اعتراف متهم نباشد؛ چرا که مأموران پیش از آنکه او بخواهد اعتراف کند از راه‌های علمی، شواهد و مدارک محکم و غیرقابل کتمانی علیه او جمع‌آوری می‌کنند و او را در تنگنای اطلاعاتی قرار می‌دهند.
هرچند اقرار نیز یکی از ادله مهم اثبات جرم است؛ اگر مقام قضایی شبهه‌ای در اقرار متهم تشخیص دهد ممکن است از اعتبار آن کاسته یا حتی بی‌اعتبار شود و حتی مقام قضایی می‌تواند چنین اقرار شبهه‌ناکی را اصلا نپذیرد. شواهدی که از راه‌های علمی به‌دست می‌آید، نظیر کشف اثر انگشت، لکه خون، تصاویر دوربین‌های مداربسته، اطلاعات گوشی موبایل و... به‌مراتب از ده‌ها اقرار برای مقام قضایی معتبرتر هستند، چراکه از چنین مدارک و شواهد محکم و مستدلی راه فراري وجود ندارد و متهمان با کمک پلیس علمی راه گریزشان محدود می‌شود. از این موارد به‌عنوان ادله جدید کشف جرم یاد می‌شود.
