رسم سلام به سیدالکریم و گنبدنما
زمانی که هنوز تهرانی وجود نداشت، مردم برای زیارت یا تفریح به ری میآمدند. چون وسیله حملونقل مانند امروز نبود و مسیر طولانی در پیش داشتند، به همینخاطر از صبح زود راه میافتادند و وقتی به شهرری میرسیدند باید از کوچههای میدان سرتخت برای زیارت بهسوی حرم حضرت عبدالعظیم(ع) حرکت میکردند و سرانجام از کوچهای باریک به حرم میرسیدند؛ کوچهای که وقتی پا در آن میگذاشتند، از ابتدای آن گنبد زیبای حرم حسنی پیدا بود. آنها همان جا میایستادند، به رسم ادب دست بر سینه گذاشته و در همان حال خدمت شاه عبدالعظیم(ع) سلام میدادند. از همان دوران «کوچه سلام» نام و نشان این کوچه شد.
در قدیم بین زائران مرسوم بود وقتی گنبد حرم را میدیدند از سایر زائران همراهشان که هنوز گنبد را ندیده بودند، مبلغی را بهعنوان «گنبدنما» میگرفتند تا گنبد را به او هم نشان دهند. به همینخاطر وقتی خانوادهها وارد «کوچه سلام» میشدند، کودکان با شور و اشتیاق زودتر از بقیه داخل کوچه میدویدند تا خدمت سیدکریم سلام بدهند و از خانوادهشان گنبدنما بگیرند. امیرمحمد عطارنژاد، از ساکنان و کاسبان قدیمی شاه عبدالعظیم(ع)، درباره این کوچه تاریخی میگوید: «میدان سرتخت از چهارطرف به مسجد سرتخت (باقر العلوم(ع))، کوچه سلام، کوچه جاده قم و بازار بزرگ ری میرسید. اهالی کوچههای میدان سرتخت برای رسیدن به حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و عرض سلام به آن حضرت باید از کوچهای گذر میکردند. وقتی که چشمشان به بارگاه منورروشن میشد، به حضرت سلام میدادند. به همینخاطر این کوچه به «کوچه سلام» معروف شده است. زائر وقتی گنبد را میدید بیدرنگ دست ادب بر سینهاش میگذاشت و سلام میداد.