معاشی اندک از زرنگاری

جوان‌ترین مرمتکار عمارت قاجاری، نرگس است که بر سکوی بلند داربستی که قد یکی از دیوارهای آینه‌کاری‌شده اتاق شاه‌نشین بسته‌شده ایستاده و با آن قلم موگراف‌ دست‌سازی که چندوقت پیش از اصفهان خریده‌ تا از عهده ریزه‌کاری نقوش تذهیبی برآید، طرح‌های حاشیه آینه‌ها را با وسواس رنگ‌روغن می‌زند؛ گلبرگ‌هایی به رنگ‌های ایرانی از سبز فیروزه‌ای تا لاجوردی و یک‌درمیان، عنابی و گل‌سرخی. نرگس مومنی، پیش از این کار از ثبات زمینه نقوش که لایه‌های نازک ورق طلای اصل هستند، اطمینان حاصل کرده‌است: «اصل هنر تذهیب به زر و طلا بودن آن است». از کودکی چشم به خط و خطوط گل‌های قالی داشته و از هر آنچه به نقش و نگار بوده، لذت می‌برد. آنقدر با هنرمندان مختلف، بر خورد و در یادگیری کوشید که اتود زدن‌های ناشیانه‌اش به طرح‌نگاری‌های حرفه‌ای رسید و اینک هنرمندانه از راه میراث‌داری، معاش می‌کند. نزدیک به یک هفته است طرح‌های باز و بسته تذهیب حاشیه آینه‌کاری‌ها به ابعاد 10در 10سانتی‌متر را مرمت می‌کند. از این کند پیش رفتن کار بی‌تاب نمی‌شود و نفسی اگر بخواهد چاق کند به نور آفتاب نیم‌روز که از رنگارنگی شیشه‌های لنگه‌ ارسی‌ها، الوان شده و کف شاه‌نشین پاشیده، خیره می‌ماند.