نبش کوچه مشیرخلوت در محله اودلاجان خانهای کوچک و دنج با در سبزرنگ چوبی چشم را بهخود خیره میکند. روی سردر این خانه نوشته شده بقعه و آستان متبرکه پیرعطا؛ بقعهای که تاریخ مجسم محله است. قدیمها که ساختمانها مرتفع نبود، گنبد پیرعطا از همهجای محله دیده میشد و اغلب کاسبها و اهالی صبح به صبح که بیدار میشدند از همان جا به گنبد پیرعطا سلام میکردند. اکنون هم کسبه سهراه دانگی برکت زندگیشان را وابسته به همین بقعه میدانند. رحیم طوبایی درباره تاریخچه این بقعه تعریف میکند: «لقب کامل این امامزاده، پیرعطا، زینالعلا و عینالعلاست؛ معنی این القاب بیشتر از مفهوم بخشش میآید. از جنگ که برگشتم شدم کلیددار بقعه پیرعطا. هر شب جمعه اینجا دعای کمیل برپاست و خیلیها بهخاطر سادگی و صفای بقعه پیرعطا اینجا میآیند و گوشهای مینشینند و برای خودشان دعا زمزمه میکنند. 40سالی میشود متولی این بقعه هستم. پیرعطا شجرهنامه ندارد، ولی سنگ قبری در حیاط هست که نشان میدهد 250سال قبل فردی وصیت کرده در کنار پیرعطا دفن شود. اهالی براساس اسناد و صحبتهایی که سینه به سینه نقل شده، قدمت این مکان را بیش از 400سال میدانند و اعتقاد دارند مربوط به دوره صفویه است. آنطور که پدرم و پدربزرگم یا قدیمیها میگفتند نسب ایشان به امام موسیبنجعفر(ع) برمیگردد. بههمینخاطر درخواست کردیم تا از طریق دفتر حاجآقا مرعشی شجرهنامه ایشان به دست آید.» مقبره و صحن اطراف بقعه، طبق گفته متولی امامزاده، حدود 250 تا 300سال پیش ساخته شده است. تاریخ حکشده بر لبه بدنه بیرونی دیوار نمای شمالی در حیاط سال1178خورشیدی را نشان میدهد که در واقع سال بازسازی بناست. این بنای قدیمی در سال1384در فهرست آثار ملی قرار گرفته است. اطراف مقبره با گچبری سادهای شکل گرفته و کوچکترین تزئینی در آن دیده نمیشود.
رحیم طوبایی که 65 سال دارد و برای احیای بقعه پیر عطا، هنر و مهارتهایی مانند گرهچینی و مرمت بنای قدیمی را یاد گرفته و خودش ضریح چوبی فعلی آستان را ساخته است روایت میکند: «ضریح امامزاده پیرعطا یک ضریح چهارگوش است که بهصورت گرهچینیهای چوبی ساخته شده و در قسمت میانی شبستان جای گرفته است. بدنه این ضریح را طبق عادات مرسوم با پارچههای مخصوص(ترمه و شال سبز) پوشاندهاند. 2 اتاقک دیگر هم به شکل تقریبا قرینه در دوطرف ضریح دیده میشود که همراه قسمت میانی، شبستان را تشکیل دادهاند.»
سلام بر پیر محله
در همینه زمینه :