در ایران باستان معماری خاصی به نام معماری پارسی وجود داشت که در آن از قرینهسازی یا جفتسازی در بخشی از بنا استفاده میشد، مثل کاخها، عبادتگاهها یا تالارها. در مجموعه کاخهای تخت جمشید، آرامگاههای نقش رستم یا کاخ شوش و دیگر مکانهای مربوط به معماری ایران باستان این قرینهسازی بهکار رفته است.
وقتی اسلام به ایران وارد شد بعد از مدتی در هنر و معماری تغییراتی ایجاد کرد و مفاهیم برگرفته از اسلام یکی از مهمترین عوامل شکلدهنده به آن شد. در معماری اسلامی بیشتر از آیات قرآن و اسماء متبرک ائمه اطهار(ع) بهعنوان برجستهترین ابداعات هنر اسلامی استفاده شده است، اما قرینهسازی در سردر خانههای تهران، طبق اطلاعاتی که موجود است به دوره قاجار برمیگردد.
علیرضا عسگری، پژوهشگر، درباره سردرهای قرینه برخی خانههای پایتخت چنین توضیح میدهد: « از دوره قاجار بعضی از کتیبههای سردر خانهها که از اسماء حسنی بودند به شکل قرینه کار شدند. این کتیبهها اغلب با هنر کاشیکاری و توسط معمار بنا اجرا میشد. در منطقه 12، محدوده میدان محمدیه هنوز خانههایی وجود دارند که سردر آنها از اسماء متبرک قرینه «یا علی» و «یا محمد» استفاده شده است.»
پارسا جعفری افشار، پژوهشگر، درباره راز سردرهای قرینه میگوید: « در معماری این نوع سردرها بیشتر جنبه زیبایی برجسته است. برخی از صاحبخانههایی که از این نوع قرینهسازی در سردرخانههایشان استفاده میکردند بر این باور بودند که وقتی مهمانی از در وارد میشود اگر از سمت راست وارد شود، از زیر نام متبرک عبور میکند و اگر از نیمه چپ در ورودی نیز وارد خانه شود باز هم از زیر اسم متبرک رد میشود و لطف صاحب نام شامل حال مهمان خواهد شد.»
سه شنبه 6 آذر 1403
کد مطلب :
241504
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/mwr33
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved