گزارش
حراج خاطرات سینمایی
چگونه می‌توان سینما عصر جدید را که به فروش گذاشته شده، نجات داد
فهیمه پناه آذر-روزنامه‌نگار
اگر سینمای نوستالژیک عصر جدید در سال‌های خاموشی و تعطیلی‌اش حسرت برای سینما دوستان به جا گذاشته بود، حالا با جمله« این ملک به فروش می‌رسد»، حزن روی حزن آمده است.
سینما تخت جمشید( سابق) که روی ویرانه‌های سینمایی قدیمی ساخته شد و خیلی زود با نام تازه‌اش، عصر جدید، به سینمایی مهم برای علاقه‌مندان تبدیل شد، یکی از پاتوق‌های مهم فرهنگی دهه60 بود.
روزگاری که فیلم دیدن در عصر جدید، خود یک آیین محسوب می‌شد و سینما دوستان از نقاط مختلف شهر خودشان را به تقاطع طالقانی، وصال می‌رساندند تا فیلمی را که اغلب هنری و خارجی بود ببینند. سال‌های اکران فیلم‌های آندره وایدا و برسون و تارکوفسکی بیش و پیش از هر چیز با عصر جدید به خاطره‌ها سپرده شد.
هوشنگ کاوه، مدیر و مالک عصر جدید به دقت فیلم‌ها را انتخاب می‌کرد و همیشه می‌کوشید «کلاس» سینمایش را حفظ کند. اینگونه بود که فیلم ایرانی هم با در نظر گرفتن مجموعه شرایط و حال و هوای حاکم بر عصر جدید در سالن‌های این سینما به نمایش در می‌آمد. از «آب، باد، خاک» امیر نادری تا « کلوزآپ» عباس کیارستمی، عصر جدید ویترین هنری بازها بود.
در دوران جشنواره‌های شلوغ دهه60 ، مقابل عصر جدید جای سوزن انداختن نبود. صف‌های طولانی عصر جدید در جشنواره‌های ششم و هفتم برای مرور آثار تارکوفسکی و پاراجانف بخشی از خاطرات جمعی سینما دوستان است.
سینما عصرجدید تا انتهای دهه70 با تمام فراز و نشیب‌ها توانست جایگاه خودش را به‌عنوان یکی از سینماهای مهم پایتخت حفظ کند. از دهه80 افول عصر جدید آغاز شد؛ سال‌هایی که عصرجدید محصولات تجاری سینمای ایران را هم اکران می‌کرد.
اواخر این دهه هوشنگ کاوه عصر جدید را به حسین فرحبخش و عبدالله علیخانی واگذار کرد و داستان سینمایی که شهره به اکران فیلم‌های هنری بود به شکلی طعنه‌برانگیز با سازندگان تجاری‌ترین فیلم‌های پس از انقلاب گره خورد.
مالکان جدید در روزگار پردیس‌های مدرن نتوانستند کاری برای سینما عصرجدید انجام دهند. عصرجدید از پاتوق شلوغ و پررونق فرهنگی به مکانی متروک تبدیل شده بود.
انتهای دهه90 و همه‌گیری کرونا پایان خیلی چیزها بود؛ ازجمله سینما عصرجدید. سینمایی که از اوایل دهه90 به فروش گذاشته شده بود، دوباره با عنوان «این مکان به فروش می‌رسد»، در رسانه‌ها مطرح شده است؛سینمایی که می‌تواند مهم‌ترین پایگاه گروه هنر و تجربه و جشنواره‌های سینمایی (از فیلم کوتاه تهران تا حقیقت) باشد. این شاید تنها راه نجات سینمایی باشد که روزگاری مهم‌ترین پاتوق فرهنگی تهران بود.
این ملک به فروش می رسد
4سال از تعطیلی سینما عصر جدید می‌گذرد؛ 4سالی که خبر از فروش این سینما نبود و الان چند وقتی است که آگهی فروش سینما به شکل رسمی در پارچه‌ای زردرنگ دیده می‌شود. اما در همسایگی این سینمای قدیمی حالا مجموعه‌ای به نام تئاتر لبخند ایجاد شده؛ شاید این مجموعه بتواند باعث احیای عصر جدید شود. سینمایی با 3 سالن که بعد از کرونا دیگر نتوانست روی پا بایستد و صاحبانش تصمیم به فروش آن گرفتند. هر چند گفته می‌شد این سینما که بیش از 80سال از عمرش می‌گذرد، به جمع پردیس‌های سینمایی می‌پیوندد اما این اتفاق صورت نگرفت.
از نمایش فیلم برای سربازان روس تا تعطیلی بعد از کرونا
فعالیت سینما عصر جدید به دهه20 برمی‌گردد؛ سالنی که درست شد تا برای سربازان روس فیلم نمایش داده شود؛ بعدتر پدر منصور اتحادیه آن را اجاره کرد که در دوران انقلاب این سینما بازسازی شد و فعالیت خود را داشت تا اواخر دهه80 عبدالله علیخانی با مشارکت محمدحسین فرحبخش این سالن را خریداری کرد. این سالن به‌گفته صاحبانش با شیوع کرونا دچار ورشکستگی و بعد از کرونا تعطیل شد.
مکث
امیدی به نام تئاتر لبخند
گذر از خیابان طالقانی و دیدن تابلوی فروش زرد رنگ سینما عصر جدید می‌تواند خبر تلخی برای سینما دوستان باشد اما در همسایگی این سینما سالن تئاتری دایر شده که شاید همین سالن تئاتر بتواند برای احیای سینما عصر جدید کار انجام دهد. سالن تئاتر «لبخند» علاوه بر اجرای نمایش که از برنامه‌هایش است توسط هنرمندان سینمایی کارگاه‌های آموزشی برگزار می‌کند. تئاتر «لبخند» شامل 3سالن با ظرفیت 200 نفر، 150 نفر و یک سالن با ظرفیت 53نفر با امکانات پخش فیلم دالبی سارراند و یک سالن روباز دو سویه با ظرفیت 160 نفر و دیگر امکاناتی همچون پلاتو، گالری، کارگاه دکور، کافه و رستوران، پارکینگ و بخش تجاری مرتبط در زمینه فرهنگی است.
