عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد تهران مرکز، می‌گوید: تعدادی از کشورها که آب کافی یا زمین مرغوب برای کشاورزی ندارند، به این نتیجه رسیده‌اند که تولید محصول در سرزمینشان صرفه اقتصادی ندارد، به همین علت با کشورهایی که در این زمینه قوی هستند، وارد همکاری می‌شوند.
به گزارش ایسنا، مهدی میرزایی با اعلام اینکه آب مجازی به میزان آبی گفته می‌شود که برای تولید هر محصول و کالا مصرف می‌شود، گفت: اگر از کره‌جنوبی گوشی تلفن وارد کشور می‌کنیم، یعنی از این کشور، آب وارد می‌کنیم. اگر نفت صادر می‌کنیم، یعنی مقدار آبی را که برای تولید هر بشکه نفت مصرف شده صادر می‌کنیم. این کارشناس مدیریت منابع تأکید کرد: کشور عربستان برای دستیابی به بخشی از محصولات کشاورزی مورد نیاز خود نسبت به اجاره یا خرید زمین و ساخت برخی مستحدثات در کشور ترکمنستان اقدام می‌کند و در قالب یک همکاری دوسویه به محصولات مورد نیاز خود می‌رسد چون آب و اراضی لازم را در اختیار ندارد. ترکمنستان هم زمین‌های وسیعی دارد و از این سرمایه‌گذاری سود می‌برد. این رویکرد با شدت بیشتری در بین چینی‌ها وجود دارد و به‌منظور کشاورزی برای ساخت سد و شبکه آبیاری در کشورهای آفریقایی سرمایه‌گذاری می‌کنند. این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه ایران یکی از بزرگ‌ترین واردکنندگان آب مجازی دنیاست، افزود: ایران هم می‌توانست با کشورهای همسایه در این زمینه همکاری کند، به‌طوری که با احداث سد و تنظیم آب بتواند کاشت محصولات را در خارج از سرزمین ایران دنبال کند، باوجود این، فضایی برای گفت‌وگو در این زمینه‌ها وجود ندارد تا بتوانیم با کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، عراق و افغانستان کنار بیاییم. به‌عبارت ساده‌تر، این پتانسیل به‌لحاظ سیاسی در کشور ما وجود ندارد. میرزایی با بیان اینکه برخی کشورها از طریق همکاری با سایر کشورها به سمت تولید محصولات موردنیاز خود می‌روند، گفت: ما می‌توانستیم با عراق تفاهم کنیم که ایران با ساخت سد، آب را تنظیم کند و برق تولید شده از این طریق را در اختیار این کشور قرار دهد و در عوض عراق هم زمین‌های خود را به‌منظور کشت برخی محصولات در اختیار ایران قرار دهد.
کشاورزی فراسرزمینی راهکار مقابله با کم‌آبی
در همینه زمینه :
