تقابل بیم و امید

شرایط استقلال به‌هیچ‌وجه تعریفی ندارد و برای آگاهی از این موضوع نیازی نیست شما دانشمند یا اتم‌شناس باشید! همه مولفه‌های ناگوار در این تیم گرد هم آمده‌اند؛ از مدیران ناکارآمد تا برخی بازیکنان بی‌مسئولیت. نتایج تیم هم که ابدا خوب نیست و همه اینها یعنی ناکامی مطلق. بدون تعارف اگر قرار باشد فقط از یک آیتم امیدبخش در اردوگاه آبی‌ها اسم ببریم، باید سراغ موسیمانه برویم؛ سرمربی جدید تیم که با رزومه‌ای قابل‌توجه به ایران آمده و انتظار می‌رود استقلال را زیر شلاق‌هایش درست کند. مصاحبه تند او علیه بازیکنان بعد از شکست مقابل خیبر خرم‌آباد هم نویدبخش بود و از همین رو، اظهارات جدید این مربی هم مورد توجه ویژه قرار گرفته است. مربی آفریقایی در نشست خبری قبل بازی با تراکتور به‌طور مفصل با خبرنگاران سخن گفت. حرف‌های او، هم ترسناک بود و هم امیدوارکننده.

    چرا ترسناک؟
موسیمانه خیلی رک و روراست به دل واقعیت‌های تلخ و تند زد. او گفت فشردگی مسابقات اصلا به سود تیمش نیست و نمی‌تواند ایده‌هایش را اجرا کند. طبیعی است که حالاحالاها در این مورد نمی‌شود کاری کرد. او حتی اضافه کرد: «فکر می‌کنید اگر گواردیولا را بیاورید، فردا صبح 3 بر صفر برنده خواهید شد؟» نمی‌شود گفت حق با او نیست اما اگر امتیازات همچنان از دست بروند، دست‌کم در لیگ کار برای استقلال سخت و سخت‌تر خواهد شد. از سوی دیگر موسیمانه روی 2نقص اساسی تیم نیز دست گذاشت؛ بالانس نبودن آن و بدنسازی ضعیفی که ابتدای فصل صورت گرفته. غم‌انگیز اینکه رفع هر دو کاستی، دشوار و زمان‌بر خواهد بود. ارتقای بدنی تیم کار یک هفته و دو هفته نیست و نیز برای ترمیم کادر بازیکنان هم باید تا پنجره زمستانی نقل‌وانتقالات منتظر ماند.

    چرا امیدوارکننده؟
بیش از هر چیز دیگر «واقع‌گرایی» این مربی خوب است. وعده سرخرمن نمی‌دهد و حرف پوپولیستی هم نمی‌زند. درمان هر بیماری، نیازمند صرف زمان و تحمل تلخی داروست. شاید الان اگر موسیمانه بگوید فردا چنین و چنان می‌کنیم، لایک‌های بیشتری بگیرد اما روشن است که قصد فریب دادن خودش و دیگران را ندارد. این ادبیات در کنار اخبار جسته و گریخته‌ای که در مورد جدیت و سختگیری او در تمرینات به گوش می‌رسد، می‌تواند آینده استقلال را تغییر بدهد. آنچه مسلم است، فعلا باید منتظر گذر زمان بود. راه دیگری وجود ندارد.

سندرم نیم‌فصل خاموش
بلانکو در دور رفت فصل گذشته هم عملکرد خوبی نداشت
احتمالا خیلی‌ها موافقند که گوستاوو بلانکو در شمار خریدهای خارجی باکیفیت لیگ ایران طی سال‌های اخیر دسته‌بندی می‌شود. او عیارش را فصل گذشته نشان داده؛ بازیکنی که غیراز آمار گلزنی‌اش، معمولا در روند بازی هم اثر مثبتی دارد و تک‌ضربه‌هایش به توپ، گاهی سرنوشت مسابقه را عوض می‌کند. شاید بهترین برش برای به یاد آوردن کیفیت بلانکو، گل زیبا و ناگهانی او به ذوب‌آهن در هفته‌های پایانی فصل گذشته باشد، گلی که می‌توانست حتی منجر به قهرمانی استقلال شود.
با همه اینها اما مهاجم آرژانتینی، فصل جدید را اصلا خوب شروع نکرده است. او 2بازی اول را به‌دلیل عدم‌ثبت قرارداد از دست داد، هفته سوم یک‌نیمه نمایش بی‌اثر مقابل استقلال‌خوزستان داشت که تنها با شیرجه آماتورش برای گرفتن ضربه پنالتی به یاد آورده خواهد شد، هفته چهارم مصدوم بود و در 4بازی اخیر هم با وجود حضور در میدان هیچ کمکی به تیمش نکرده است. بلانکو در تمامی مسابقات این فصل، مجموعا 434دقیقه برای استقلال بازی کرده، گل نزده، پاس گل نداده و تنها یک کارت زرد گرفته است. همین آمار هم باعث اوج‌گیری انتقادات از گوستاوو شده است، هرچند جدا از مسئله گلزنی، او اثرگذاری‌اش در مسابقات را هم از دست داده است.
البته شاید بتوان بخشی از حال بد بلانکو را به ناخوش‌احوالی کلی استقلال مربوط دانست. با این حال ذکر یک نکته دیگر هم می‌تواند به هواداران تسلای خاطر بدهد؛ اینکه گوستاوو فصل گذشته هم به سندرم نیم‌فصل اول خاموش مبتلا بود. این بازیکن در کل دور رفت لیگ بیست‌وسوم فقط یک گل زد که مقابل تراکتور بود. با این حال موتور او در نیم‌فصل دوم روشن شد و طی 11بازی آخر 5گل به ثمر رساند. حالا شاید او باز هم در دور برگشت راه بیفتد، هرچند استقلال حتی در این صورت هم به جذب یک مهاجم شش‌دانگ دیگر نیاز دارد.