ADHD را جدی بگیرید

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا اعلام کرده که از هر ۹کودک در این کشور، یک کودک مبتلا به اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) تشخیص داده می‌شود. بیش از ۸درصد از دانشجویان کالج هم مبتلا به ADHD هستند و اغلب با پیامدهای این اختلال دست و پنجه نرم می‌کنند؛ اختلالاتی ازجمله حواس‌پرتی در سخنرانی‌ها، ناتوانی در انجام تکالیف بموقع یا مشکل در دوست‌یابی.
 
اثرات مخرب ADHD درصورت درمان نشدن
آندریا کرونیس توسکانو، رئیس انجمن روانشناسی بالینی کودک و نوجوان انجمن روانشناسی آمریکا می‌گوید: اکتبر (ماه جاری میلادی)، ‌ماه آگاهی از اختلال کمبود توجه است و همه ما افرادی مبتلا به ADHD را می‌شناسیم که یاد گرفته‌اند با آن کنار بیایند، جایگاه خود را پیدا کرده‌اند و عملکرد بسیار خوبی دارند. این یکی از امیدوارکننده‌ترین نکات در مورد ADHD است. این در حالی است که این روزها بیش از هر زمان دیگری در مورد این اختلال و سلامت روان جوانان گفت‌وگو می‌کنیم و باید انگ سلامت روان را کاهش و دسترسی به درمان‌ها را افزایش دهیم.
به‌گفته این متخصص، درمان‌ها می‌توانند شامل درمان رفتاری و شناختی-رفتاری، آموزش مهارت‌ها و داروهای محرک باشند.
این متخصص با بیان اینکه مردم به‌شدت تأثیر ADHD درمان نشده بر افراد، خانواده‌ها و جامعه را دست‌کم می‌گیرند، عنوان می‌کند: این اختلال می‌تواند منجر به افسردگی، خودکشی، مصرف مواد، ترک تحصیل و حتی حبس شود. امید به زندگی در افراد مبتلا به این اختلال درمان نشده بین ۱۰ تا ۱۵ سال به‌دلیل عواقب سلامت جسمی و روانی کاهش پیدا می‌کند. به همین دلیل ما باید آن را جدی بگیریم؛ زیرا عدم‌درمان آن می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. به تأکید این متخصص افراد عمدتاً نمی‌خواهند به اطرافیان خود اعلام کنند که مبتلا به این اختلال هستند؛ چون دوست ندارند برچسب بیماری بخورند، در نتیجه ممکن است حمایت و درمان مورد نیاز را دریافت نکنند. از سوی دیگر برخی افراد هم ADHD را آنقدر مهم نمی‌دانند اما این اختلال به نتایج مهم بسیاری مرتبط است؛ ازجمله سلامت و تندرستی روانی، پیشرفت تحصیلی و استقلال مالی.

علائم ADHD در کودکان
به‌گفته متخصصان، کودکان مبتلا به این اختلال در گوش دادن و پیروی از آموزش‌ها و قواعد مشکل دارند، نمی‌توانند به درستی توجه کنند و نیاز است که انجام کارهای محول شده به آنها به‌طور مداوم یادآوری شود. همچنین ممکن است حواس پرت و بی‌نظم باشند یا به‌طور کلی در دنیای خودشان گم شوند. حتی ممکن است سخت باشد که از آنها بخواهید بی‌حرکت بنشینند یا صبور باشند. این کودکان اغلب در انجام تکالیف خود عجله می‌کنند و دچار اشتباه می‌شوند که نشان‌دهنده عدم‌علاقه آنها به کاری است که مشغول آن هستند. احساس کلافگی و ناامیدی همیشگی هم باعث می‌شود که به‌شدت بی‌قرار باشند.