جنگ‌زدگان در هتل بین‌المللی پایتخت

   ویژگی: سکونت موقت650خانوار در هتل حاشیه پل سیدخندان
   شرح: آوار‌گان جنوب‌ کشور که در جنگ خانه و زندگی‌شان را از دست داده بودند در هتل اینترنشنال تهران ساکن شدند
***
روزگاری جنوبی‌ها، مجانی مهمان هتل بین‌المللی و پنج‌ستاره‌‌ای در تهران بودند که پاتوق متمولان شهر و مهمانان خارجی محسوب می‌شد. این اتفاق زمانی رخ داد که جنوب کشور مورد آماج حملات موشکی قرار گرفت و خانه‌ها زیر بمباران عراق تخریب و ساکنان آن آواره شدند. بیش از 650خانواری که در این حملات بی‌خانمان و آواره شده بودند، راهی تهران شدند و در هتل اینترنشنال ساکن شدند. مهرشاد کاظمی، تهران‌پژوه درباره این هتل و اسکان آوارگان در آن روایت می‌کند: «اواخر دهه30بود که مراحل ساخت بزرگ‌ترین هتل بین‌المللی تهران در تقاطع خیابان شریعتی و بزرگراه سردار سلیمانی آغاز شد و بعد از گذشت چندسال، این هتل مکانی برای رفت‌وآمد مهمانان خارجی و متمولان داخلی بود. هتل بین‌المللی تهران در اوج فعالیتش با 850اتاق در حال فعالیت بود که عدد بزرگی ا‌ست. هتل اینترنشنال در دهه 50ساختمانی عظیم بود و با برگزاری مسابقاتی نظیر «زیباترین گربه ایرانی» یا دعوت از خوانندگان مطرح آن دوران تلاش می‌کرد تا با رقبا پنجه در پنجه شود. در بحبوحه روزهای انقلاب هتل توسط شورای کارکنانش همچنان میزبان مهمانان داخلی و خارجی بود. اما بعدتر برای برگزاری مسابقات ورزشی از آن استفاده شد. این مکان اوایل دهه 1360در دوران جنگ ایران و عراق، در اختیار بنیاد آسیب‌دیدگان قرار گرفت و مردم جنگ‌زده جنوب کشور که اغلب خرمشهری و‌ آبادانی بودند به این هتل پناه آوردند.» در برهه‌ای از زمان، بنیاد مهاجران تصمیم گرفت برای رفاه حال ساکنان به‌ویژه بانوان و کودکان ‌کاری بکند؛ سالن غذاخوری و رستوران به اتاق بازی کودکان و محل انجام کارهای فرهنگی بانوان تبدیل شد تا آموزش بافتنی و خیاطی ببینند، هم سرگرم شوند و هم برای عزیزانشان که در رزم بودند هدایایی تهیه کنند و بفرستند. اجرای این برنامه‌ها تا حدودی شرایط را بهتر کرد و کمی از نگرانی خانواده‌ها کاست و جنگ که تمام شد خانواده‌ها نفس راحتی کشیدند و کم‌کم قرار شد به شهرشان برگردند.   با رفتن مهاجران، کم کم  هتل به ساختمانی متروکه و امن برای آسیب‌های اجتماعی تبدیل شد. سرانجام در آخرین رایزنی‌ها، شرکت مخابرات ایران صاحب هتل شد تا ساختمان متروکه را دوباره بسازد. اما اکنون جز تلی خاک و زمینی مسطح چیزی باقی نمانده است.