گزارش
در آغوش امام‌رضا ع
بابک خواجه پاشا که این روزها «در آغوش درخت» را روی پرده دارد، از تجربه خادمی امام رضا ع می‌گوید
فهیمه پناه‌آذر- روزنامه‌نگار
بابک خواجه‌پاشا، کارگردان سینما که این روزها نخستین فیلمش(در آغوش درخت) روی پرده سینماست، می‌گوید: من ارادت زیادی به امام رضا(ع) دارم و این ربطی به کار و شغل من ندارد و هر سال یک یا دو بار خودم یا با خانواده به مشهد می‌آیم و حالم با حضور در جوارش خوب می‌شود. خواجه‌پاشا که سال گذشته دومین فیلمش (آبی روشن) در جشنواره به نمایش درآمد، این روزها در سفر مشهد به سر می‌برد. عکسی از او در فضای مجازی و در چایخانه حرم امام منتشر شده. این کارگردان درباره حضور در حرم می‌گوید: هر سال یک یا دو بار به‌تنهایی یا با خانواده به مشهد می‌آیم. این حضورم در حرم خیلی دلی است و ربطی به شغل و سینما ندارد. ارادتم به امام رضا(ع) تربیتی و هویتی است و مانند هزاران ایرانی دیگر در جان و پوست و گوشت من است. گاهی در این سفر چندروزه‌ام به مشهد به چایخانه حرم هم می‌آیم. این ارادتی است که من دارم و فکر می‌کنم همه ایرانی‌ها این‌گونه‌اند.
با حضور در حرم آرامش می‌یابم
بابک خواجه‌پاشا،کارگردان سینما ادامه می‌دهد: ما همیشه در سختی‌ها و احوالات درونی و دلی خود به امامان متوسل می‌شویم و من نیز این‌گونه‌ام. با حضور در حرم آرامش می‌یابم. این نکته قابل توجه است که صفت زیبایی در پی نام امام رضا(ع) وجود دارد و آن رأفت و مهربانی است. کشور ما با مهربانی و رأفت می‌تواند به قله برسد و این رأفت می‌تواند از سمت مسئولان باشد یا از سمت مردم.
خواجه‌پاشا در ادامه از اکران «در آغوش درخت» می‌گوید: ذاتا انبان داستانی نویسندگان مجموعه‌ای از خاطرات، زیست‌ها و اتفاقاتی است که در پیرامونشان رخ می‌دهد. ایده «در آغوش درخت» هم برای من جایی شکل گرفت که با خانواده‌ای که در آستانه طلاق بودند، روبه‌رو شدم. من استیصال فرزند خانواده را از این اتفاق حس می‌کردم و اینکه نمی‌تواند حرفش را به کسی بگوید. این اتفاق باعث شد برای انتقال چنین حسی و برای خانواده‌هایی که در آستانه جدایی‌اند، ساخت این فیلم را وظیفه خود بدانم تا شاید ادای دینی باشد به فرزندان چنین خانواده‌هایی که هنوز نمی‌توانند در این میان تصمیمی بگیرند.
وی ادامه می‌دهد: بین خانواده‌هایی که پیرامون همه ما هستند چنین خانواده‌هایی وجود دارد. در این فیلم، من به چنین شرایط و ماجرایی دقیق‌تر شده‌ام. در واقع چون خیلی از خانواده‌ها و فرزندانشان درگیر چنین مشکلی هستند، تصمیم گرفتم در این مورد فیلمی بسازم.
به‌دنبال گیشه نیستم
کارگردان فیلم «در آغوش درخت» درباره انتخاب بازیگران و اینکه چرا از بازیگران چهره برای فروش بیشتر فیلم استفاده نکرده توضیح می‌دهد: اکثر فیلمسازها نگران برگشت سرمایه‌شان هستند و به همین دلیل از این روش برای جذب مخاطب استفاده می‌کنند. البته مقصر هم نیستند چون می‌خواهند در این عرصه به فعالیت خود ادامه دهند و فیلمسازی، صنعت گرانی است.
باید این حقیقت را پذیرفت که دغدغه ابتدایی سرمایه‌گذارها، کسب درآمد است و در سینمای مستقل هم همین رویکرد وجود دارد و نمی‌توان خرده گرفت چون حضور بازیگران چهره در فروش فیلم تأثیر دارد اما من معتقدم این تابویی است که باید شکسته شود. وی درباره انتخاب مارال بنی‌آدم توضیح می‌دهد: مارال بنی‌آدم هنرمند بسیار با اخلاقی است و چند تئاتر از ایشان دیده بودم که در آنها بسیار درخشان کار کرده بود. احساس کردم چون ایشان مادر است، می‌تواند مادرانگی موردنظرم را در این فضا در بیاورد که همین هم شد.
هر دو بازیگر بسیار همراه بودند و تحلیل درست‌شان از نقش موجب شد تا «در آغوش درخت» به خوبی ساخته شود.
در همینه زمینه :
