پایان ونیز با یاد غزه

سعید مروتی-روزنامه‌نگار

جشنواره فیلم ونیز در حالی به کار خود خاتمه داد که حمایت سینماگران از مردم غزه، مراسم اهدای جوایز را کاملا تحت تاثیر قرار داده بود.در جریان مراسم اختتامیه هشتاد ویکمین جشنواره فیلم ونیز، سینماگران و هنرمندان با ابراز همدردی و حمایت از مردم غزه و فلسطین، از این مراسم به عنوان سکویی برای جلب توجه به بحران انسانی در غزه و وضعیت دشوار مردم فلسطین استفاده کردند.
سینماگران با بیان اینکه هنر و سینما می‌تواند صدای کسانی باشد که در شرایط سخت زندگی می‌کنند، بر اهمیت همبستگی جهانی تأکید کردند. برخی از آن‌ها به تأثیر جنگ و خشونت بر زندگی روزمره مردم اشاره کردند و خواستار صلح و عدالت برای فلسطینیان شدند.
جشنواره ونیز همچنین به عنوان یک فرصت برای یادآوری تاریخ و فرهنگ غنی فلسطین و تأکید بر نیاز به حفظ هویت فرهنگی این مردم مطرح شد. سینماگران با استفاده از این بستر، خواستار توجه بیشتر جامعه جهانی به وضعیت انسانی در غزه و حمایت از حقوق بشر شدند.



«اتاق کناری» : مکمل فیلم قبلی آلمودوار
جایزه شیر طلایی بهترین فیلم هشتادویکمین جشنواره فیلم ونیز به «اتاق کناری» به کارگردانی پدرو آلمودوار، کارگردان اسپانیایی رسید.
این فیلم که نخستین فیلم انگلیسی‌زبان آلمودوار است، اقتباسی از رمان«حال ‌و روزت چطوره؟ » نوشته سیگرید نونز است.فیلم داستان زنی مبتلا به بیماری لاعلاجی است که با ترس از مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کند و با دوست قدیمی نویسنده‌اش که کتابی درباره مرگ نوشته برخورد می‌کند. این دو دوست تصمیم می‌گیرند که چند روز آخر زندگی زن بیمار را در کنار هم باشند.

تحسین منتقدان
در نقدهایی که درباره فیلم منتشر شد، بازی جولین مور و تیلدا سوینتن که در بیشتر صحنه‌ها روبه‌‎روی هم بازی دارند مورد توجه قرار گرفت و البته همین‎طور کارگردانی آلمودوار که از سبک معمولش در ملودرام‌ها فاصله گرفته و این فیلم را باید نوید آغاز فصل  جدیدی در کارنامه او دانست.
فرم فیلم به استناد نقدها ساده است و پیچیدگی روایی خاصی ندارد، اما گفت‌وگوهای عمیق میان 2 شخصیت اصلی فیلم و همچنین نحوه مواجهه فیلم با مسئله مرگ به آن کیفیتی منحصربه‌فرد و تامل‌‎انگیز بخشیده است. آنچه تحسین منتقدان را سبب شد این است که شخصیت‌ها در بیان احساسات و عواطف‌شان تردید ندارند و گفت‌وگوهای میان 2 شخصیت اصلی فیلم به لایه‌هایی از روح و روان آدمی نقب می‌زند که شاید توضیحی برای ارتباط آدمی با دیگران، با خودش و با زندگی باشد. این فیلم را به نوعی می‌شود مکمل فیلم قبلی آلمودوار یعنی «رنج و گنج» دانست که در آن هم شخصیت اصلی کارگردانی بود که با بیماری دست به گریبان بود و به مرور زندگی‌اش و بازیابی روابط ازدست‌رفته‌اش با اطرافیانش دست می‌زد.
این نخستین باری است که سینمای اسپانیا توانست شیر طلایی ونیز را به ویترین افتخاراتش اضافه کند. آلمودوار قبلا در سال 1997برای فیلم «همه‌‌چیز درباره مادرم» برنده جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان شده بود و حالا با کسب جایزه شیر طلایی ونیز فرصت دارد که جزو امیدهای اصلی اسکار امسال هم باشد، البته در بخش انگلیسی‌زبان.