در کبر، زهد و عبادت است؛ که عابد و زاهد و صوفی و پارسا از تکبر خالی نباشند، تا [به طوری که] دیگران را به خدمت و زیارت خویش اولیتر بینند و گویی منتی بر مردمان مینهند از عبادات.