ابراهیم ادهم یک روز به سر چاهی رسید و دلو فروگذاشت؛ پر زر برآمد. نگون‌سار کرد و باز فروگذاشت؛ پر مروارید برآمد. نگون‌سار کرد، وقتش خوش شد، گفت: «الهی، خزانه بر من عرضه می‌کنی؟ می‌دانم که قادری، اما آبم بده تا طهارت کنم.»
تذکره‌‌‌الاولیاء – عطار نیشابوری
قصه‌های کهن
در همینه زمینه :
کوتاه‌تر از گزارش
گزارش
پیشنهاد کتاب