روایت‌های خواندنی از قدیمی‌ترین سقاخانه‌های پایتخت که وجودشان با یادشهدای کربلا گره خورده است
سلام بر حسین ع
عمر برخی از آنها به 2 قرن می‌رسد، اما هنوز هم رهگذران تشنه را سیراب می‌کنند. سقاخانه‌ها نه یک بنای ساده برای نوشیدن آب، بلکه پدیده‌ای اجتماعی- مذهبی‌اند که هزار قصه و داستان در دل خود دارند. معماری ساده و بی‌آلایش آنها با تصاویر و کاشی‌های منقش به سقای دشت کربلا سال‌های سال در ایام محرم و صفر نیز میزبان عزاداران حسینی بوده است. در این شماره از همشهری محله به داستان‌ها و معماری برجسته‌ترین سقاخانه‌های تهران پرداخته‌ایم؛ از سقاخانه آیینه تهران و معماری منحصربه‌فردش تا سقاخانه معیرالممالک که با تکه‌های چوب توسط اهالی محله سنگلج ساخته شد. مطالب این پرونده حاصل سی‌و‌یکمین نشست مرکز تهران‌پژوهی همشهری با عنوان «سقاخانه، رسم کهن مهربانی» است که با حضور نصرالله حدادی، تهران‌پژوه و نویسنده؛ سیدمحسن ماجدی، ری‌پژوه و مدرس دانشگاه؛ مهدی فرجی، پژوهشگر تاریخ هنر و معماری ایران و عثمانی؛ محمدحسن‌لی، پژوهشگر و کارشناس حوزه آب و مجری‌کارشناس و مهرشاد کاظمی برگزار شد. همچنین در این شماره با تهران‌پژوهان، علی مولایاری، علیرضا عسگری، هادی استادهاشمی، محمودرضا علیمردانی و اردشیر آل عوض از معتمدان محلی گفت‌وگو کرده‌ایم.
