بازیگری در شمایل محبوب عاشق

پارسا پیروزفر که این روزها فیلم «مست عشق» را بر پرده سینما و سریال «در انتهای شب» را در شبکه نمایش خانگی در حال پخش دارد، خاستگاه هنری‌اش نه سینماست، نه تلویزیون و نه تئاتر. او در سال‌های نوجوانی دلباخته نقاشی بود و در دوران دبیرستان همزمان با تحصیل در رشته ریاضی و فیزیک دست در کار خلق کتاب‌های مصور داشت. رشته دانشگاهی‌اش نقاشی بود و وقتی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول نقاشی خواندن بود، پایش به دنیای نمایش باز شد. سال1374 بود که بازیگری را در آموزشگاه حمید سمندریان فقید جدی‌تر دنبال کرد. البته پیش از آن نقش‌های کوتاهی در «مجسمه» (ابراهیم وحیدزاده، 1371) و «پری» (داریوش مهرجویی، 1373) بازی کرده بود. کار در تئاتر را در دهه1370 با بهروز غریب‌پور و بهرام بیضایی آغاز کرد و از دهه1380 به بعد بیشتر در نمایش‌هایی که خودش کارگردانی‌شان را برعهده داشت، بازی کرد. نقطه عطف کارنامه‌اش حضور در مجموعه تلویزیونی «در پناه تو» (حمید لبخنده، 1374) در نقش پارسا فرزین‌پور بود که شهرت و محبوبیت فراگیر او را در پی داشت.

خنکای مرهمی بر شعله زخمی
پیروزفر در دهه1370 در «ضیافت» (1374) و «مرسدس» (1376) و «اعتراض» (1378) هر سه ساخته مسعود کیمیایی بازی کرد، اما در هیچ‌یک نقش اصلی نداشت و بازی او در این سه فیلم در مرکز توجهات قرار نگرفت. قهرمان «ضیافت» فریبرز عرب‌نیا بود و محمدرضا فروتن قهرمان دو فیلم دیگر. فیلم مهم پیروزفر در این دهه «شیدا» (1377) ساخته کمال تبریزی بود. یک میلیون و 76هزارو882نفر به تماشای «شیدا» رفتند و این فیلم با میانگین قیمت بلیت 262تومان کمی بیش از 282میلیون تومان فروخت و هشتمین فیلم پرتماشاگر سال1378 شد. «شیدا» عاشقانه‌ای با پس‌زمینه جنگی بود که نقش روبه‌روی پیروزفر را در آن لیلا حاتمی بازی می‎کرد. در سالی که نخستین فیلم پرتماشاگر سال، تریلر روانشناختی «قرمز» فریدون جیرانی بود و جایگاه دوم، با اختلاف ناچیزی، در اختیار درام اجتماعی «دو زن» تهمینه میلانی قرار داشت و تقریبا در تمام فیلم‌های موفق آن سال مایه‌های عاشقانه واضحی وجود داشت، استقبال تماشاگران از ترکیب پیروزفر - حاتمی اصلا عجیب نبود؛ دو چهره جوان و کاریزماتیک که به‌رغم پس‌زمینه دهه شصتی فیلم، نوع جدیدی از عشق را که پس از دوم خرداد1376 به تصویری فراگیر در سینما بدل شده بود، نمایندگی می‌کردند.

نقش جایزه‌بگیر
در دهه1380، پیروزفر در سینما پرکارتر شد، اما باز هم جذابیت ظاهری و محبوبیتش در میان قشر سینمارو بود که تداومش در سینما را رقم زد، نه موفقیت گیشه‌ای یا انتقادی فیلم‌هایش. او دهه1380 را با بازی در فیلمی کمدی آغاز کرد؛ «عروس خوش‌قدم» (کاظم راست‌گفتار، 1381)، فیلم دوم سال در جدول پرفروش‌ها و پرتماشاگرها که نقش اصلی‌اش را ماهایا پطروسیان بازی می‌کرد و امین حیایی پرکار و محبوب دهه1380 را هم داشت و موفقیتش را نمی‌شود تمام و کمال به پای پیروزفر گذاشت. پیروزفر در «مهمان مامان» (داریوش مهرجویی، 1382) نقش مکملی را به دست‌آورد که جایزه‌اش بنا بر سابقه در سینمای ایران ردخور ندارد، نقش یک معتاد. یوسف، پسر معتاد و خوش‌قلبی از خانواده‌ای متمول که همسری پا به‌ماه دارد و او را به‌خاطر دور ریختن موادش به باد کتک می‌گیرد، همان نقشی بود که پیروزفر را به نامزدی بهترین نقش مکمل از بیست و دومین جشنواره فیلم فجر رساند.

منجی ناخواسته
فیلمی که در دهه1380 برای پیروزفر موفقیت انتقادی فراوانی به همراه آورد و بسیار تحسین شد، «اشک سرما» (1382) ساخته عزیزالله حمیدنژاد بود. «اشک سرما» مثل «شیدا» عاشقانه‌ای با پس‌زمینه‌ای جنگی بود؛ فقط این بار آنچه ارزش‌های فیلم را در نگاه منتقدان برجسته‌تر کرد، تولید سخت فیلم در شرایط سرما و بوران و بازی در سکوت پیروزفر و هنرپیشه مقابلش بود. آخرین کار مهم پیروزفر در این دهه بازی در نقش رضا در فیلم محبوب منتقدان «اینجا بدون من» (بهرام توکلی، ‌1389) بود که در جشنواره فجر خیلی تحسین شد، اما در نمایش عمومی‌اش تنها 253هزارو980نفر تماشاگر داشت. «اینجا بدون من» براساس نمایشنامه «باغ‌وحش شیشه‌ای» اثر تنسی ویلیامز درامی اجتماعی بود که بیشتر در لوکیشن‌های داخلی می‌گذشت و پیروزفر به‌خوبی در آن از عهده ایفای نقش منجی ناخواسته برآمد.

نابغه عاشق و دختر دیوانه
اگر «تی‌تی» (آیدا پناهنده، 1399) نبود، دهه1390 بدون هیچ دستاوردی برای پیروزفر در سینما به سرانجام می‌رسید. اما موفقیت «تی‌تی» در گیشه این فرصت را به پیروزفر داد که بتواند مسیر حرفه‌ای‌اش در سینما را احیا کند و دوباره در جرگه بازیگرانی درآید که می‌توانند سینماروها را به سینما بکشانند. در «مست عشق» که آخرین کار سینمایی پیروزفر است، جز او و شهاب حسینی، بازیگران ترکیه‌ای محبوبی حضور دارند که در موفقیت مالی فیلم نقش پررنگی دارند. هنوز جای فیلمی که تمام و کمال متعلق به پیروزفر باشد و او را با آن به یاد بیاوریم، در کارنامه این بازیگر خالی است.