فرهنگ بر و بچه‌های ترون

برگرفته از کتاب فرهنگ بروبچه های ترون
نوشته مرتضی احمدی

  قائوت: مخلوطی از آرد نخودچی، شکر یا خاکه قند، هل و زنجبیل کوبیده.

  قارقارک: با کنایه به هوایپمای پرسروصدا و همچنین صدای وسایل نقلیه کهنه و فرسوده گفته می‌شود.

  قد علم کردن: سر بلند کردن، سینه سپر کردن، شاخ شدن.

  قضا قورتی: اتفاقی، شانسی، ناخواسته (همچنین: قزن قورتی).

  قُلتشن: آدم گردن‌کلفت، هیکل‌دار، زورمند و زورگو.

  قندپهلو: چای دیشلمه، چای تلخ.

  کاراقوزی: بی‌سر و پا، بی‌کاره، بی‌وجود، ولگرد.

  کباب رو تخم: نوعی غذاست که به این ترتیب درست می‌کنند: مقداری کره روی سینی لبه‌دار می‌ریزند و روی آتش می‌گذارند، بعد چند سیخ کباب کوبیده نیمپز را داخل سینی می‌گذارند و تعدادی تخم‌مرغ روی کباب‌ها می‌شکنند تا بپزد و «کباب رو تخم» آماده شود.

  کُتل: نوعی علامت که در مراسم عزاداری پیشاپیش دسته سینه‌زنی حرکت داده می‌شود.

  کِرِخ: بی‌حس، مست.

  کف رفتن: پنهان از چشم دیگران برداشتن و مخفی کردن (همچنین: کش رفتن، یواشکی برداشتن).

  گاگارامپ: صدای پرت شدن تیر و تخته و اشیای سنگین به زمین، انفجار شدید و پیاپی از دور و نزدیک.

  گُرم بازو: قدرت، ورزیدگی بازو.

  گِل و شل: گل رقیق و زیاد که سطح کوچه و خیابان را بعد از بارندگی بپوشاند.

  لااقل: حداقل، کم‌تر، دست‌کم.

  لب لبو: نوعی آجیل که طرز تهیه آن به این ترتیب است که مغز تلخ زردآلو اَنک را پس از شیرین کردن با پودر گلپر و آبلیمو و نمک بو می‌دهند.