قبیله زود رنج‌ها

بهروز رسایلی| سردار آزمون از تیم‌ملی خداحافظی کرده و گفته چون انتقادات از نمایش‌های او در جام‌جهانی زیاد بود چنین تصمیمی گرفته است. او البته در مراسم اکران خصوصی فیلم مستند اسبش به نام «سریک» هم این مساله را تکرار کرده و گفته: «من آدم مقاومت در برابر این فشارها نبودم.» همزمان شایعاتی به‌گوش می‌رسد مبنی بر اینکه علیرضا جهانبخش نیز از انتقادها نسبت به عملکردش در تیم‌ملی شاکی بوده و فاصله‌ای تا خداحافظی نداشته است. آقای گل لیگ هلند مثل همیشه در تیم‌ملی کم‌اثرتر از حد انتظار بود و همین مساله نقدهای زیادی را متوجه او کرد؛ طوری که حالا می‌گویند قرار بوده نامه خداحافظی او و سردار به‌طور همزمان منتشر شود. البته جهانبخش هنوز به این شایعه واکنش نشان نداده، اما اگر درست باشد در توصیف این شرایط فقط باید یک کلمه گفت: «وا ویلا!» در چنین شرایطی عجیب نیست که علیرضا بیرانوند هم در اولین حضور تلویزیونی‌اش پس از درخشش در جام‌جهانی، بنا را بر گله و شکایت از مردم می‌گذارد و از شوخی‌هایی که پیش از مسابقات با او شد ابراز ناراحتی می‌کند. بیرانوند حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و گفته: «در فاصله دو هفته به جام‌جهانی تیتر می‌زدند کی‌روش برای دروازه ایران در جام‌جهانی سورپرایز دارد و روحیه مرا پایین می‌آوردند.» این یعنی گلر پرسپولیس و تیم‌ملی حتی تحمل عادی‌ترین گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای را هم نداشته؛ آنچه همه جای دنیا کاملا رواج دارد، اما در ایران ظاهرا اول باید از بیرانوند اجازه بگیری، بعدا بنویسی شاید کی‌روش بخواهد امیر عابدزاده را در روسیه فیکس کند!
جنس خیلی از خبرهایی که می‌شنویم شبیه هم است و از آستانه تحمل بسیار پایین فوتبالیست‌های ایرانی حکایت دارد. البته شاید نباید آنها را منفک از سایر اعضای جامعه دید؛ چه اینکه این نقدناپذیری و حساسیت کاذب در روحیه بسیاری از ما شهروندان عادی نیز موج می‌زند. هیچ‌کدام از ما طاقت هیچ نقد و نظر مخالفی را نداریم و طبیعی است که فوتبالیست‌های‌مان هم شبیه خودمان باشند. بالاخره آنها که از فضا نمی‌آیند. با این همه تنها مرور سرخط خبرهای خارجی در حاشیه همین جام‌جهانی به وضوح نشان می‌دهد حتی بزرگترین ستارگان دنیای فوتبال هم از گزند انتقادات مردم و هواداران در امان نیستند. اگر برای سردار آزمون فقط4 تا کامنت مخالف رفته و او را به فکر خداحافظی انداخته، هواداران آرژانتین بعد از نمایش‌های غیرموثر مسی با انواع و اقسام روش‌ها او را به تمسخر گرفتند؛ مثل آن کسی که روی سکوها برای لئو پول گدایی می‌کرد و روی کاغذ نوشته بود: «صدقه بدهید تا شاید مسی بتواند یک گل برای ما بزند!» در رسانه‌های ایران ناز سردار را می‌‎کشند، اما فقط نیم‌ساعت بعد از پایان بازی آرژانتین و فرانسه و حذف تیم آلبی‌سلسته از جام، روزنامه مشهور اوله از مردم عصبانی درمورد ماندن یا رفتن مسی از تیم‌ملی نظرسنجی کرد و اکثریت به خداحافظی او رأی دادند؛ آیا اینها فشار نیست؟ آیا نمی‌بینید که امروز در آلمان با مسوت اوزیل چه می‌کنند؟ در جام‌جهانی گاهی به‌نظر می‌رسید سردار آزمون برای راه رفتن عادی در زمین هم مشکل دارد، اما هم کادرفنی تیم‌ملی تا آخر پشت سرش ایستاد و هم در داخل کشور چهره شناخته‌شده‌ای از او انتقاد نکرد، از ترس اینکه مبادا «وطن‌فروش» خطاب شود. با این وجود در آلمان اشتفان افنبرگ تندترین حرف‌ها را درمورد اوزیل می‌زند و بیرهوف، مدیرفنی تیم‌ملی هم پشت او را خالی می‌کند. حالا از امروز صبر کنید و ببینید در برزیل چه بلایی بر سر نیمار می‌آورند. اگر قرار بود همه جای دنیا ستاره‌ها به اندازه ایران زودرنج باشند، تا حالا هزار بار نسل فوتبال و فوتبالیست منقرض شده بود!