بیش‌فعالی در دوره بزرگسالی

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که بیش‌فعالی، یک اختلال مخصوص دوران کودکی است و با پایان این دوران تمام می‌شود؛ اما روانشناسان می‌گویند: این اختلال اگر در دوران کودکی به‌طور ریشه‌ای اصلاح یا کنترل نشود، به دوران بزرگسالی فرد هم می‌رسد و او را آزار می‌دهد. در برخی موارد افراد شاید ندانند به این اختلال دچار هستند.
 به گزارش همشهری آنلاین، بیش‌فعالی با نام علمی ADHD نشانه‌های زیادی دارد و داشتن حداقل 6نشانه می‌تواند افراد را در گروه افراد بیش‌فعال قرار دهد؛ ازجمله بی‌نظمی، فراموش کردن کارها، اجرای وظایف و کارهای محوله با تأخیر، عدم‌مدیریت زمان، بی‌توجهی به قوانین یا دستورالعمل‌ها، تکان خوردن زیاد و آرام نگرفتن در جای خود، حواس‌پرتی، تکرار در جا گذاشتن و گم کردن وسایل، عدم‌تمرکز پایدار و...
دلایل ابتلا به این اختلال هم هنوز به‌طور دقیق مشخص نیست، اما تحقیقات و مطالعات نشان می‌دهد که این اختلال ریشه‌های عصبی و ژنتیکی دارد. همچنین عوامل محیطی ازجمله قرار گرفتن در معرض سرب و برخی سموم، مصرف الکل و دخانیات در دوران بارداری و... نیز در بروز آن بی‌تأثیر نیست.
علیرضا تبریزی، روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با همشهری با بیان اینکه اختلالADHD زیر12سالگی رخ می‌دهد و با توجه به نشانه‌ها قابل تشخیص است، عنوان می‌کند: عدم‌دقت به جزئیات، حواس‌پرتی، بی‌توجهی پایدار، شلختگی، بی‌علاقگی به فعالیت‌های طولانی، جا گذاشتن وسایل، فراموش کردن کارها، پرتحرکی مثل راه رفتن بی‌دلیل، بلند شدن الکی و بی‌دلیل، پرت شدن حواس به راحتی، مشکل در مواجهه با استرس، روابط بی‌ثبات و متشنج، وول خوردن زیاد روی صندلی، پرحرفی، عدم‌رعایت نوبت و صف، حرف زدن با سر و صدا، روابط متشنج و وسط حرف دیگران پریدن شاخص‌ترین نشانه‌های این اختلال در بزرگسالی هستند.
تبریزی با بیان اینکه این اختلال در بزرگسالان می‌تواند روی عزت نفس و اعتماد به نفس آنها تأثیر بگذارد، ادامه می‌دهد: آگاهی جامعه درباره اختلال بیش‌فعالی بسیار پایین و نیاز به اطلاع‌رسانی بیشتر دارد تا والدینی که نشانه‌های این اختلال را در کودک می‌بینند، با کمک گرفتن از متخصص آن را رفع کنند که کودکشان در دوران بزرگسالی با تبعات و پیامدهای بیش‌فعالی مواجه نشود.
به‌گفته این متخصص، بیش‌فعالی هم مثل سایر اختلالات روانی قابل کنترل و کاهش است؛ حتی در دوره بزرگسالی، البته به شرط اینکه خود فرد بخواهد. البته نشانه‌های این اختلال در برخی از بزرگسالان با گذشت زمان و بالا رفتن سن کاهش پیدا می‌کند اما در عده‌ای نیز با بالا رفتن سن، تشدید می‌شود که می‌تواند شرایط فرد و زندگی روزمره او را تحت‌تأثیر قرار دهد.