مقدمه

برای کمک به مشارکت بیشتر در انتخابات یکی از مهم‌ترین راه‌ها، برداشتن موانعی است که در تحلیل افراد نسبت به محیط، خود را نشان می‌دهد. تحلیل درست نیاز به زاویه نگاه درست به امور و پدیده‌ها دارد؛ زاویه نگاه درست هم کلان است و هم عمیق.
زاویه نگاه کلان یعنی دیدن اراده‌های سیاسی کلان که پشت پدیده‌ها وجود دارد. یعنی دیدن نتیجه‌های کلی و کلان ناشی از تغییرات وقایع پیرامون ما. دیدن ضعف‌ها و قدرت‌ها با نگاهی ماهواره‌ای و از بالا.
زاویه نگاه عمیق نیز یعنی دیدن پشت صحنه‌های حکمی و معنوی که در اتفاقات پیرامون ما مؤثر است. نگاهی که سنت‌ها و قواعد عالم را می‌بیند و دنیا را نه فقط با چشم ظاهر بلکه با نگاه ایمانی و الهی تماشا می‌کند.
مشارکت نیاز به امید دارد. امید همان چیزی است که مدت‌ها دشمن برای از بین بردن آن برنامه ریخته و دوستانی نیز در مراقبت و در دفاع از آن یا تعلل کرده‌اند یا خود نیز دچار ناامیدی شده‌اند.
امید انسان موحد از ایمان او برمی‌خیزد. امید ایمانی یک امید مسیطر و مقتدری است که با بازی‌های شیاطین از بین نمی‌رود. اما باید توجه کرد امید ایمانی امتدادهای روشن و روی زمین دارد.
امید از سر ایمان امور مختلف را با دو نگاه عمیق و کلان تحلیل می‌کند و دچار بازی‌های رسانه‌ای و روانی دشمن نمی‌شود.
مسئله امروز اما مسئله مشارکت و حضور در انتخابات است.آنان‌که در صحنه حاضر نمی‌شوند 2رویکرد دارند یا احساس می‌كنند حضورهای پیشین‌شان تأثیری در تغییر کشور و حل مسائل نداشته، اینها عدم‌حضورشان به‌دلیل یک احساس روانی است نه یک استدلال درست. چون اگر از آنها پرسیده شود، نیامدنت آیا مسئله‌ای را حل می‌کند پاسخی ندارند. یک عده دیگر اما خیال می‌كنند با نیامدنشان حاکمان متنبه می‌شوند و می‌توانند مسائل کشور را حل و فصل کنند.

راه‌حل چیست؟ چه باید گفت؟
باید توضیح دهیم که اولا مشارکت تا‌کنون تأثیر محسوسی در حل‌و‌فصل مشکلات جامعه داشته. فارغ از اینکه چه‌کسی رأی بیاورد.
ثانیا مشارکت نکردن در انتخابات وضع بدتری را برای ما رقم می‌زند. خیلی بدتر از آنچه خیال می‌كنیم.
ثالثا ما اساسا راهی جز مشارکت برای حل و فصل مشکلات جامعه نداریم؛ هیچ راهی.
رابعا همین دو انتخابات پیشین آثار مهمی در تغییر امور و روال‌ها داشته و نتایج جدی در همین مدت کوتاه حاصل شده که باید ببینیم.
با این توضیحات این متن در چند سر فصل کلی سازمان یافته است.
در بخش اول اهمیت خواص و نخبگان و ضرورت تواصی آنها به حق و افزایش مشارکت و همینطور روش‌های تواصی برای افزایش مشارکت بحث خواهد شد.
در بخش دوم این پرسش بحث خواهد شد که اگر رأی ندهیم چه می‌شود؟این بحث برای آن است که کسانی به کاهش مشارکت توصیه می‌كنند بدانند چه هزینه‌ای را به‌خودشان و مردم وارد می‌كنند. تا بهتر بتوانند برای این توصیه‌شان هزینه فایده کنند.
در بخش سوم این پرسش بحث خواهد شد که رأی دادن چه فایده‌ای دارد؟ خیلی‌ها لابد خواهند پرسید که در انتخابات‌های گذشته که رأی دادیم چه فایده‌ای نصیب‌مان شد. این پرسش را عموما مرددین برای حضور در انتخابات دارند. و اتفاقا همین مخاطب نیز مخاطب اصلی هستند که باید با آنها گفت‌وگو کرد. به همین دلیل بیشترین تمرکز نشریه درباره همین پرسش خواهد بود.
در بخش چهارم نیز به این پرسش خواهیم پرداخت که اساسا مگر ساختارهای موجود نظام اجازه حضور و مشارکت بالا را به مردم می‌دهد؟ در این بخش نیز به برخی از اشکالات به ساختارهای موجود پرداخته شده و همینطور وضعیت پیش از انقلاب را نیز مورد بررسی قرار خواهیم داد.
این پرسش‌ها ساختار کلی یادداشت‌ها و مطالب این نشریه را شکل می‌دهد. پاسخ‌ها را سعی کرده‌ایم تا جای ممکن با همان رویکرد کلان و عمیق به امور بیان کنیم. امید اینکه این تلاش جمعی نیروهای انقلابی در «مؤسسه همشهری» مقبول درگاه امام عصر(عج) قرار بگیرد.