دارم سپاس بی‌قیاس کردگار من
استودیو شماره هشت رادیو روزهای اول انقلاب با همه کوچکی و سادگی‌اش محل ضبط بسیاری از نواها و سرودهای انقلابی بود. از طرفی این استودیو امکانات فنی کافی و مناسبی برای تنظیم صدا و ضبط موسیقی نداشت. سرود نیایش که در همان ماه‌های ابتدایی پیروزی انقلاب در این استودیو ساخته شد، بسیار مورد توجه امام‌خمینی (ره) قرار گرفت.
محمد گلریز خواننده این سرود می‌گوید: «آن سال‌ها رادیو تولید خاصی نداشت. در حقیقت کسی هنوز نمی‌دانست باید چه کند. ما می‌آمدیم روزی 3تا 4کار می‌خواندیم. همه این کارها در شرایط سخت و بدون امکانات تنظیم و ضبط می‌شد. اگر الان به آثار موسیقایی اوایل انقلاب گوش دهید، هیچ‌کسی نمی‌تواند از نظر فنی، آهنگسازی، ارکستراسیون و... از آنها ایراد بگیرد، درحالی‌که هر آهنگ خوب حداقل نیاز به یکی، دو‌ماه زمان دارد تا به محصولی مناسب و قابل دفاع تبدیل شود، ولی در روزهای انقلاب اینطور نبود. ما ساعت 8، 9صبح به استودیو می‌رفتیم و تا ساعت 3، 4صبح روز بعد آهنگ ضبط می‌کردیم. من در فاصله زمانی یکساله از پیروزی انقلاب تا سال1358، حدود 40کار خواندم. رضا قلی ملکی سرود نیایش را با همان مصرع معروف «الله یا‌الله‌الله یا‌الله» در سال ۱۳۵۸ ساخت. محمد شمس هم تنظیمش کرد. شعرش از حمید سبزواری، یار شفیق ما بود که شعرها و سرودهای انقلابی آن روزها، همچون چشمه‌ای زلال از وجود ایشان می‌جوشید.» امام خمینی (ره) با همه مشغله‌های آن روزها پیگیر سرودهای انقلابی بود، آنها را گوش می‌کرد و این برای شاعران و گروه موسیقی مایه دلگرمی خاصی بود. در این حال و هوا، سرود نیایش به‌دلیل مضمون خاص و معنوی درآمیخته با شور انقلابی مورد توجه امام (ره) قرار گرفت.
الله یا‌الله‌الله یا‌الله
دارم سپاس بی‌قیاس کردگار من
زیرا که لطف بیکرانت گشته یار من
از بام اهریمن رها کردی دیار من
آری خدای من‌ای رهنمای من
ای دست تقدیرت مشکل‌گشای من
یارم تو بودی ره گشودی سوی آزادی
بر بازوان ناتوان من توان دادی
یارم تو بودی در گشودی سوی آزادی
بر بازوان ناتوان من توان دادی
ز قیام خود، ز رکوع خود، ز سجود خود شادم
که رضای دل به رضای تو به قضای تو دادم
در همینه زمینه :