تلخ برای جوکوویچ شیرین برای تنیس

جواد نصرتی

شکست نواک جوکوویچ در نیمه‌نهایی اوپن استرالیا، از سوی هواداران پر و پا قرصش احتمالا فقط یک روز بد در زندگی حرفه‌ای درخشان این تنیسور اسطوره‌ای درنظر گرفته خواهد شد اما این شکست برای بخش زیادی از هواداران، احتمالا دریچه‌ای به‌سوی آینده‌ای درخشان و جذاب‌تر خواهد بود. تنیسور صرب که قهرمان بی‌رحم نخستین گرنداسلم سال به شمار می‌رود، چنان خود را بر نخستین رقابت مهم سال چیره کرده بود که خیلی‌ها حتی یادشان نمی‌آمد که او آخرین‌بار کی در این رقابت‌ها شکست خورده. جوکوویچ که 10بار قهرمان ملبورن شده، پیش از شکست تاریخی برابر یانیک سینر ایتالیایی، آخرین‌بار در سال2018 در ملبورن باخته بود. تفاوت این دو باخت اما این است که حالا، بسیاری، احتمالا به شروع افول او فکر می‌کنند. مسئله این نیست که جوکوویچ توانایی‌هایش را از دست داده ‌‌یا ذهن برنده‌اش کند شده باشد، ماجرا بیشتر به آن سوی تور برمی‌گردد؛ یعنی حریفان جوانی که حالا کم‌کم به این اعتماد‌به‌نفس رسیده‌اند که جوکوویچ را در بالاترین سطح تنیس دنیا شکست بدهند؛ اول کارلوس آلکاراز، تنیسور جوان اسپانیایی که سال گذشته در ویمبلدون به سال‌ها شکست‌ناپذیری نواک پایان داد و حالا سینر؛ جالب اینکه هر دو شکست در این دو رقابت، دقیقا بعد از 2هزارو195روز به جوکوویچ تحمیل شد. قبل‌تر هم دانیل مدودوف یک‌بار در فینال اوپن آمریکا این کار را کرده بود اما جوکوویچ در 2سال اخیر چنان دوباره اوج گرفته بود که کسی فکرش را نمی‌کرد به این زودی جایگاهش را با جوانان نسل جدید به اشتراک بگذارد.
بعد از باخت 3 بر یک، جوکوویچ گفت که تقابلش با سینر، بدترین بازی‌ای بوده که در تمامی رقابت‎های گرنداسلم در عمرش داشته و از میزان بد‌بودن بازی‌اش غافلگیر شده بود. حتی سینر هم اعتراف کرد که از سطح پایین بازی او نهایت استفاده را برده و خود را بر حریف نامدارش تحمیل کرده. اما مسئله این نیست که جوکوویچ روز بدی داشته؛ سینر در تقابل‌های اخیر در ماه‌های گذشته، 2بار دیگر در رقابت‌های ای‌تی‌پی و همینطور جام دیویس جوکوویچ را شکست داده و حالا بعد از رافائل نادال و راجر فدرر، اسطوره‌های دنیای تنیس، سومین تنیسوری است که در هر سه رقابت تنیسور صرب را شکست داده است. او با پیروزی بر جوکوویچ در ملبورن، فصل جدیدی هم از تاریخ تنیس را رقم زده و حالا برای اولین‌بار از سال2005، یک فینال رقابت‌های گرنداسلم برگزار می‌شود بدون اینکه هیچ‌کدام از 3غول 2دهه اخیر، یعنی جوکوویچ، نادال و فدرر در آن حضور داشته باشند.
فینال فردا، قطعا الهام‌بخش نسل جوان تنیسورهایی خواهد شد که بیشتر از جنبه‌های جسمی و فنی، از نظر روانی برابر جوکوویچ از پیش بازنده بوده‌اند. وقتی که سینر توانسته جوکوویچ را‌ به‌صورتی کاملا یک‌طرفه ببرد و خود را با صلابت و ابهت زیاد به این اسطوره تحمیل کند، چرا دیگر جوانان این نسل این کار را نکنند؟