سید محمد فخار | خبر‌نگار:
هوا گرم است و هرچه درجه حرارت شهر بالاتر می‌رود، طاقت‌ها کم و کمتر می‌شود. حالا فضا اگر به جای پیاده رو و خیابان، به یک جعبه فلزی چند ده متری محدود شود و فاصله شهروندان از همدیگر کم و کمتر، چه؟
طی سال‌های اخیر با افزایش جمعیت تهران، در همه فضاهای شهری تراکم افزایش یافته است.
در خیابان‌ها، تراکم افراد را به خرید خودروی شخصی بیشتر ترغیب کرده است. در کوچه‌ها، تراکم باعث شده طبقه روی طبقه افزایش یابد و یک کوچه مثل عکس یادگاری خانواده‌های قدیمی، قد و نیم قد و بزرگ و کوچک و شیرخوار و سالخورده را یکجا در یک صف ببینند. تراکم در اتوبوس و مترو البته شرایط وخیم‌تری دارد. این فضاها که وسیله تردد نیمی از ترددهای روزانه شهری یعنی روزانه 8تا 10میلیون سفر شهری است، البته برای تردد کمتر از 5میلیون سفر روزانه جا دارند و اضافه شدن 3میلیون سفر دیگر یعنی کنسرو شدن در طول یک سفر شهری. تهران بیش از هر زمان دیگر به اتوبوس و مترو نیاز دارد و هر روز بر عمق این نیاز افزوده می‌شود.
در عین حال در خطوط بی‌آرتی که جمعیت بسیاری برای تردد به آن وابسته‌اند، برخلاف مترو، مدیریتی در زمان ورود یک اتوبوس به ایستگاه و رعایت سرفاصله نمی‌شود. مثلا در ایستگاه متروی خط ولیعصر، مسافران برای رسیدن اتوبوس، گاه تا 12دقیقه باید معطل بمانند و این یعنی بی‌نظمی. در 2سر خط، مسئولانی برای اعزام اتوبوس‌ها هستند اما نظارتی در طول مسیر نمی‌شود و مسافران بیش از همه معطل می‌مانند.
ضیافت بی‌نظمی
در همینه زمینه :
