خنده در تاریکی

ندا زندی
درست است که در سینمای ما اغلب فیلم‌های کمدی به فیلمفارسی تنه می‌زنند و چیزی جز چند شوخی منشوری با بازی و کارگردانی و کیفیت فنی بد نیستند، اما در سینمای جهان کمدی ‌شأن و منزلتی دارد و تعدادی از شاهکارهای تاریخ سینما از دل این‌گونه درآمده است. فیلم کمدی می‌تواند با هر ژانر و رویکردی ترکیب شود، اما مهم‌ترین کاری که باید انجام دهد خنداندن تماشاگر یا مهم‌تر از آن چشاندن طعم شوخ‌طبعی به اوست. شاید کسی از دیدن «دکتر استرنج لاو: چگونه یادگرفتم دست از هراس بردارم و به بمب عشق بورزم» (استنلی کوبریک، 1964) ریسه نرود و نفسش از خنده بند نیاید، اما لذت نبردن از کمدی سیاه فیلم و ریشخند دولتمردانی که در هیچ کاری حتی جنگیدن -که بازی و سرگرمی‎شان است-تبحر ندارند، مستلزم استعدادی در هنرنشناسی است. تماشاگران عام کمدی‌های ایرانی بیشتر به شوخی‌های کلامی عادت داده شده‌اند و معمولا کمتر به کمدی‌هایی که قدری به تفکر و تأمل نیاز دارند روی خوش نشان می‌دهند. شاید اگر تعدادی از کمدی‌های خوب را دیده بودند دیگر به دیدن هر فیلمی که برای فروش، کمدی جا زده می‌شود نمی‌رفتند و به هر چیزی نمی‌خندیدند. 15کمدی مشهور و درجه یک تاریخ سینما را که می‌تواند شروعی باشد برای آشنایی با کمدی خوب و درست و حسابی در اینجا معرفی کرده‌ایم.