استقبال از «پله» در مهرآباد

15اردیبهشت سال 1351که پله، اسطوره فوتبال، با پیراهن سفید سانتوس برزیل روی چمن ورزشگاه نوپای آزادی قدم گذاشت، یکی از به یادماندنی‌ترین روزهای فوتبال پایتخت به‌حساب می‌آید. برای برگزاری مسابقه، تیمی با عنوان «منتخب تهران» با انتخاب بازیکنان پاس و عقاب و سرمربیگری رایکوف در کمترین زمان ممکن برای رویارویی با یاران پله سر و شکل گرفت. امیر ابوطالب، پیشکسوت فوتبال تهران و بازیکن سال‌های دور راه‌آهن که تماشاگر ویژه این بازی بود می‌گوید: «پله یک سال قبل از ورود به تهران یک‌تنه تیم‌ملی برزیل را قهرمان جام‌ جهانی 1970مکزیک کرده بود و مشهورترین ستاره فوتبال دنیا به شمار می‌رفت. وقتی پله به تهران آمد مردم با حلقه‌های گل به مهرآباد رفته بودند و یکسره شعار «پله... پله» سرمی‌دادند. جالب است که یکی از بازیکنان ملی‌پوش از ساعت 3صبح به فرودگاه رفته بود که با پله عکس یادگاری بگیرد.»
اگرچه تیم سانتوس با 5گل که 3گل آن را پله به ثمر رساند تیم منتخب تهران را شکست داد، اما هیجان حضور پله در تهران فراتر از فوتبال بود. این هیجان به حدی گسترده شد که باشگاه دیهیم که در آن روزگار یکی از تیم‌های تحت پوشش باشگاه تاج بود برای مدتی به پله تغییر نام داد. اما اتفاق عجیب‌تر در یکی از بیمارستان‌های تهران رخ داد؛ جایی که یکی از بازیکنان سابق تاج، پله را بالای سر فرزند نورسیده‌اش برد و یک تصمیم عجیب گرفت.
 ابوطالب می‌گوید: «پرویز، برادرم که شیفته فوتبال برزیل بود و آن موقع به‌عنوان مربی تیم ‌ملی جوانان فعالیت می‌کرد، بعد از پایان بازی، پله را به بیمارستان آسیا در حوالی میدان آرژانتین تهران برد تا پسرش را که تازه به دنیا آمده بود ببیند. پله انسان فروتنی بود و پرویز به احترام او که قبول کرد به بیمارستان بیاید، اسم پسرش را پله گذاشت. برادرم دوست داشت که پسرش مثل پله فوتبالیست بزرگی شود، اما پله ابوطالب مهندس مکانیک شد.»