رویابافی در زمین خاکیهای فرحزاد
نام: زمین خاکی فرحزاد
ستارهها: حسین کلانی
نشانی: فرحزاد، روبهروی امامزاده صالح (ع)
زمین خاکی فوتبال برای بچههای قدیم تنها جایی برای فوتبال نبود؛ دنیایی پرهیجان بود که چندین ساعت از روز در آن زندگی میکردند؛ رویا میبافتند؛ رویاها را به باد میدادند و دوباره به زندگی معمول خود باز میگشتند. زمین خاکی فوتبال تنها جایی بود که میشد با خیال راحت چند ساعتی بدون انگ الواتی از خانواده اجازه گرفت و تمیز رفت و خاک و خلی و زخم و زیل به خانه برگشت. مصطفی لالی از فوتبالیستهای قدیم فرحزاد، با اشاره به اینکه فرحزادیها در دهه ۴۰ پایه نخستین زمین خاکی فوتبال را در فرحزاد گذاشتند و آن را به دنیای فوتبال محلهها معرفی کردند، میگوید: «بچههای قدیم با عشق فوتبال بازی میکردند و مثل امروز وسوسه کسب درآمد و پیشرفت برای رسیدن به شهرت و ثروت نداشتند. فوتبال برای بچههای قدیم زندگی بود. زمانی که ما در اوایل دهه ۴۰ در فرحزاد فوتبال را شروع کردیم همزمان خیلی روستاهای اطراف هم تیم تشکیل داده بودند و فوتبال کشور هم در حال اوج گرفتن بود. زمین فوتبالمان را روبهروی امامزاده صالح فرحزاد ساخته بودیم که در ۶ماه اول سال محل قرار و برگزاری نوعی لیگ محلی بود. از ونک، درکه، باغفیض، پونک و کن برای بازی به فرحزاد میآمدند. فرحزاد در آن زمان صاحب ۴ تیم به نامهای اتحاد، هدف، یاران و خلخالیها بود که دورهای با هم مسابقه میدادند. تیم فرحزاد منتخبی از بازیکنان خوب این ۴ تیم بود و در لیگ محلات همیشه به مسابقه میرفتیم. آن زمان تیم ونک تیم بیرقیب و بسیار قوی بود که تقریبا همه جامها را میبرد.»
او ادامه میدهد: «حسین کلانی و صفر ایرانپاک که آن زمان از فوتبالیستهای مشهور کشور بودند گاهی برای تماشای مسابقات و گشت وگذار به فرحزاد میآمدند. آن زمان بازیکنان بزرگ در زمینهای خاکی با نوجوانان و جوانان بازی میکردند. گاهی در خلال همین بازیها استعدادیابی هم میشد و برخی به تیمهای بزرگ میرفتند. اگر واقعا جریان استعدادیابی از بازیکنان فرحزاد جدی پیگیری میشد، ما امروز چندین بازیکن مطرح در فوتبال کشورمان داشتیم، اما این اتفاق نیفتاد. با این حال قاسم بزرگی در دورهای در فجر سپاهان بازی کرد که تقریبا یکی از بازیکن فوتبال فرحزاد است که به فوتبال باشگاهی راه پیدا کرد.»