امیدهایی برای نابودی سنبل آبی

در تلاشی از سوی اداره محیط‌زیست شهرستان بابل 80درصد از سنبل آبی آب‌بندان آغوزبن بابل ریشه‌کن شده و قرار است تا سال1403 این گیاه غیربومی و مهاجم به‌طور کلی از این تالاب برچیده شود. اگر ریشه‌کنی سنبل آبی در آب‌بندان‌های دست‌ساز بشر به نتیجه برسد، می‌توان امیدوار بود که در تالاب‌های بزرگ‌تری مثل تالاب انزلی این گیاه از بین برود.
آب‌بندان ۴۰هکتاری آغوزبن بابل حدود 300کیلومتر با تالاب انزلی فاصله دارد. این تالاب سال‌هاست درگیر مهاجمی از آمازون شده است. این گیاه با جذب فلزات سنگین و سموم آب را تصفیه می‌کند، ولی از سوی دیگر باعث هدررفت آب، کاهش تنوع زیستی، انقراض و حذف گیاهان بومی، کاهش سطح پهنه‌های آبی تالاب‌ها، اختلال در تردد قایق‌های موتوری و پارویی و تسریع در روند خشک شدن تالاب‌ انزلی و تالاب‌های اقماری شده است.
تنها راه مبارزه با این گیاه، ریشه‌کنی دستی آن است. فقط در هفته محیط‌زیست امسال ۳۵تن گیاه مهاجم سنبل آبی توسط محیط‌بانان با دستگاه دروگر مخصوص از سطح تالاب انزلی جمع‌آوری و از این پهنه آبی خارج شده است؛ ولی این همه‌ ماجرا نیست. این گیاه به‌معنای واقعی کلمه مهاجم است و زیستگاه را باب میل خود به‌طور کلی تغییر می‌دهد.
این گیاه وقتی وارد اکوسیستم آبی می‌شود، ظرف مدت ۲هفته می‌تواند جمعیت خود را به میزان 2برابر افزایش دهد. یک بوته با ۲۰گل می‌تواند 3هزار دانه تولید کند و هر دانه آن بین 5 تا ۲۷ سال می‌تواند زنده بماند. کافی است هوا کمی گرم شود تا این گیاه با سرعت چند برابری، شروع به تکثیر کند. در نتیجه سرعت عمل در مقابله با این گیاه حرف اول را می‌زند. با وجود این سال‌هاست نهادهای غیرمتولی نیز پای کار آمده‌اند ولی به‌دلیل مقطعی بودن اقدامات، در مورد تالاب انزلی که مهم‌ترین تالاب‌های ساحلی است به نتیجه نرسیده‌اند. از سوی دیگر عدم‌اختصاص بموقع بودجه‌ها، فرصت‌های مقابله از دست می‌رود.
۱۵میلیارد تومان جهت احیای تالاب انزلی به سازمان حفاظت محیط‌زیست اختصاص یافته است اما به‌گفته مدیرکل محیط‌زیست گیلان، تنها 2.5میلیارد تومان آن دریافت شده است.