مادر‌ها ستون یک خانواده هستند. بی‌هیچ ادعایی و از روی عشق به امور خانه می‌رسند. وقتی بچه‌ها خسته و گرسنه از مدرسه می‌آیند با غذای آماده و گرم مواجه‌اند. بی‌توجه به خستگی مادر، غذای‌شان را می‌خورند و سراغ درس و مشق‌شان می‌روند. اینجاست که مرحله دوم کار مادر شروع می‌شود. شست‌وشو، رسیدگی به درس بچه‌ها، خرید کردن و ده‌ها کار دیگر که روتین‌وار انجام می‌شود بی‌آنکه اعضای خانواده متوجه شوند. اگر خدای ناکرده پدر خانواده یا یکی از بچه‌ها مریض شود، شب تا صبح مریض‌داری و با پختن غذای مقوی سعی می‌کنند انرژی از دست رفته را به بیمار برگردانند. اما اگر مادر مریض شود...کمتر کسی داوطلب می‌شود تا امور خانه را به‌دست بگیرد تا مادر کمی استراحت کند. دختر خانواده می‌گوید: «ای وای مامان سرما خوردی؟ چرا مراقب خودت نیستی؟ دارو خوردی؟» پسر خانواده با لحنی مهربان می‌گوید: «مامان دکتر نرفتی؟ آب میوه درست کنم؟» و همسر وقتی به خانه برمی‌گردد. کمی خوش و بش کرده و می‌گوید: «خانم شام نداریم؟ عیب ندارد استراحت کن.»
وقتی مادر‌ها مریض می‌شوند
در همینه زمینه :
