مهم‌ترین اختلالات روانی سالمندان

پروانه بندپی؛ روزنامه‌نگار

دکتر رضا فدای وطن، دکتری تخصصی سالمندشناسی و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران در رشته سلامت سالمندی در گفت‌وگو با همشهری ‌آنلاین با اشاره به اینکه افسردگی، شایع‌ترین بیماری قرن ما در کل دنیا و در همه گروه‌های سنی است، می‌گوید: در سالمندان هم بزرگ‌ترین اختلال، افسردگی و متعاقب آن اضطراب، اختلالات حافظه و توجه و اختلالات خواب  است. این اختلالات می‌توانند به‌عنوان نتیجه‌ای از عوامل فیزیولوژیک و اجتماعی در طول زندگی سالمندان ظاهر شوند.
به‌ گفته این استاد دانشگاه، سالمندان به‌دلیل میزان آسیب‌پذیری بالا، هرقدر سن‌شان بالاتر می‌رود، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی شکننده‌تر می‌شوند. مشکلات جسمی و روحی سالمندان اگر مورد توجه قرار نگیرد، آسیب‌هایش بیشتر از یک جوان خواهد بود. پس اطرافیان باید مراقب باشند.دکتر فدای وطن می‌گوید: خیلی از سالمندان برای درمان مشکلات روحی و روانی خود به روانشناس و روانپزشک مراجعه نمی‌کنند. یا کسر ‌شأن خود می‌دانند، یا خجالت می‌کشند، یا می‌گویند مگر ما روانی و دیوانه‌ایم که پیش روانپزشک برویم؟ گاهی هم اطرافیان به دلایل مختلف کوتاهی می‌کنند و برای تامین بهداشت روانی فرد سالمند اقدام نمی‌کنند. متأسفانه بیماری‌های اعصاب و روان در خیلی از موارد نادیده گرفته می‌شود.دکتر فدای وطن تأکید می‌کند: آمار ابتلا به مشکلات روانی در میان غیرسالمندان هم در ایران بالاست. بعد چطور ممکن است که این آمار در سالمندان که به دلایل مختلف باید بیشتر باشد، کم باشد؟ علتش فقط و فقط عدم‌مراجعه سالمندان به روانشناس و روانپزشک است.
استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران در رشته سلامت سالمندی به این نکته مهم اشاره می‌کند که خیلی از اطرافیان، اولویت اول را به سالمندان خود نمی‌دهند، مشکلات روحی او را طبیعی می‌دانند و رسیدگی به‌کار سالمند، اولویت آخرشان است. گاهی هم به‌دلیل ناآگاهی توجه نمی‌کنند و تصور می‌کنند کم‌حرف‌شدن سالمندشان طبیعی است.
او ادامه می‌دهد: اینها اگر برای فرزندشان مشکلی پیش بیاید و مثلا گوشه‌گیر و کم‌حرف بشود، فورا او را نزد مشاور، روانشناس یا روانپزشک می‌برند، اما اگر برای سالمندشان چنین اتفاقی رخ دهد، اصلا به فکرشان نمی‌رسد که ممکن است او هم دچار اختلالی روانی شده باشد. خیلی از خانواده‌ها این آگاهی و علم را ندارند که سالمند هم نیاز به سلامت روان دارد و اصلا هم طبیعی نیست که کم‌حرف، گوشه‌گیر یا غمگین باشد، آن هم صرفا به این دلیل که سنش بالاست.
این استاد دانشگاه تأکید می‌کند: علاوه بر اینکه خود فرد سالمند باید حواسش به علائم روانی‌اش باشد، اطرافیان او هم باید آگاهی لازم نسبت به سلامت روان سالمندان را کسب کنند و علائم افسردگی، گوشه‌گیری و دیگر مشکلات روحی و روانی را نادیده نگیرند و مهم تلقی کنند. حتی بیشتر از توجه به فرزندان خود.

متن کامل را در   همشهری آنلاین بخوانید