احرام‌پوشان ایثار
دکتر نوری، پرستار موفق علمی و ورزشی
تأثیر ورزش بر سلامت روحی پرستاران انکارناپذیر است
پرستاری و ارتباط مستمر با بیماران، شغلی است که خواه ناخواه روی روحیه افراد تأثیر می‌گذارد و نیاز است این قشر با کمک ورزش، انرژی و روحیه تازه به روح و جان خود تزریق کنند. این نکته‌ای است که دکتر نوری از پرستاران موفق و ورزشکار کشورمان به آن همیشه تأکید داشته و دارد. اعظم نوری با آنکه 52سال دارد و بیش از نیمی از عمرش را با جامه سپید پرستاری گذرانده اما از ورزش غافل نشده است. این پرستار تحصیل‌کرده با دارابودن دو مدرک کارشناسی‌ارشد در رشته‌های آموزش پزشکی و یادگیری الکترونیک در علوم پزشکی و دکتری مدیریت آموزشی معتقد است یک پرستار بایستی چندبعدی باشد و نه‌تنها از نظرعلمی به‌روز باشد باید سلامت جسمی را نیز درنظر داشته باشد تا دچار فرسایش شغلی نشود. خودش چنین توضیح می‌دهد: «متأسفانه به بحث شاداب‌سازی قشر پرستار توجهی نمی‌شود. پرستاران در شیفت‌های کاری مختلف با بیماران بسیاری مواجه و این فضاها سلامت روحی و جسمی آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.اگرچه مردم تصویری دیگر دارند به همین‌خاطر همواره پیگیر این بودم که تیم‌های ورزشی برای پرستاران تشکیل بدهیم تا در مسابقات و المپیادهای کشوری شرکت کنند.»
نوری که دارنده چندین مقام کشوری در رشته والیبال است در ادامه به برگزاری تورهای ورزشی، اردوهای کوهنوردی و مسابقات میان پرستاران اشاره کرده و می‌گوید: «بارها اتفاق افتاده که بعد از برگزاری مسابقات خانواده‌های همکاران با من تماس گرفته و از روحیه مضاعف پرستاران در خانه تعریف کرده و گفته‌اند که چقدر حال و روحیه آنها در خانه بهتر شده است.» او مقالات علمی مختلفی در مجلات علمی داخلی و خارجی نگاشته است و طراح برنامه‌های استراتژیک و بهبود کیفیت دربرخی بیمارستان‌هاست.
سمانه سیدی، پرستار موفق علمی
راه‌اندازی نخستین پیوند کبد در بیمارستان فیروزگر
سمانه سیدی، کارشناس پرستاری و کارشناس ارشد فیزیولوژی پزشکی است. خودش می‌گوید: «در انتخاب رشته کنکور، سرنوشت من با رشته پرستاری گره خورد. گرچه دوست داشتم پزشکی قبول شوم اما وقتی از رشته پرستاری فارغ‌التحصیل شدم تصمیم گرفتم پرستار عادی نباشم. به همین دلیل به شیراز رفتم و در مرکز پیوند کبد، کلیه، پانکرانس و روده بیمارستان نمازی شیراز زیرنظر پروفسور ملک حسینی و پرستاران بسیار توانمند طرح گذراندم. بعد تصمیم گرفتم در بخش مراقبتهای ویژه و آی‌سی یو‌های مختلف تجربه بیشتر در کنار پزشکان و پرستاران کسب کنم.» این پرستار نمونه که مقطع کارشناسی ارشد فیزیولوژی پزشکی در دانشگاه تهران را گذرانده از تجربیاتش در این بخش می‌گوید: « در حال حاضر هم در فیلد پرستاری و هم فیلد تحقیقات سلولی مولکولی در زمینه سکته مغزی مشغول تحقیقات هستم و چند مقاله هم در مجلات معتبر خارجی پذیرش شده. سال ۹۸ به کمک یکی از پرستاران پیوند شیراز به همراه دکتر منصوریان اقدام به راه‌اندازی نخستین پیوند کبد در بیمارستان فیروزگر کردم و در حال حاضر اقدام به پذیرش دکتری در رشته علوم اعصاب در یکی از دانشگاه‌های آمریکا هستم.»
اعظم صوفی، پرستار نمونه
آشنا با رنج مردم
چند شبانه‌روز و شاید چند هفته دوری از اعضای خانواده و بستری‌شدن در بیمارستان، اوقات سختی برای یک بیمار به شمار می‌آید، اما با وجود پرستاران و کادر درمان، سختی و درد بیماری قابل تحمل‌تر خواهد بود. اعظم صوفی، متولد سال 1352 است و 25سال سابقه پرستاری دارد. او معتقد است پرستاران به‌دلیل ارتباط مستقیم و گاهی شبانه‌روزی با بیماران، از درد و رنج آنها آگاه می‌شوند و ارتباطی عاطفی میان آنها و بیماران برقرار می‌شود. صوفی که اکنون مسئول بخش استریل مرکزی یا همانCSSD و سوپروایزر کنترل عفونت است، با یادآوری یکی از تجربه‌های خود می‌گوید: «سال‌ها پیش و زمانی که طرح خود را دربیمارستان قلب شهید رجایی می‌گذراندم بیماری داشتیم که دچار ایست قلبی شده بود. این خانم مدتی زیر‌دستگاه تنفسی بود و پسرش بسیار به او روحیه می‌داد. خوشبختانه حال بیمار خوب و ترخیص شد. مدتی بعد در بیرون از بیمارستان متوجه شدم خانمی در حال نگاه‌کردن به من است. چهره‌اش برایم آشنا بود. همان بیمار با مشکل قلبی بود. جلو آمد و سلام و علیک کردیم. به من گفت: «رفتارها و مراقبتهای شما در بهبودی من تأثیر داشت.»
نسیم رزم آرافر، پرستار نمونه ورزشی
فاتح قله‌های ایثار
نسیم رزم آرافر، متولد بهمن‌ماه سال ۱۳۵۶ است و رشته پرستاری دندانپزشکی یا همان بهداشت‌کار دهان و دندان را انتخاب کرده است. اما به‌دلیل علاقه وافرش به ورزش تصمیم گرفت در کنار شغلش رشته تربیت بدنی و مدیریت ورزشی را در مقطع کارشناسی ارشد ادامه دهد. این پرستار نمونه می‌گوید: « ۲۲ سال سابقه کار در بیمارستان بانک ملی دارم و وقتی خدمتی به بیماران می‌کنم و درد و مشکلاتشان کاهش پیدا می‌کند کلی انرژی می‌گیرم. زمان انتخاب رشته دانشگاهی در گذشته اطلاعات دقیقی در دسترس ما نبود و دنیای مجازی و اینترنت هم به این اندازه پیشرفت نکرده بود و رشته ما یک رشته جدید بود اما با این حال از انتخاب این رشته پشیمان نیستم.» این پرستار ورزشکار و افتخارآفرین از علاقه‌اش به ورزش می‌گوید: «در کنار کارم هیچ وقت ورزش را کنار نگذاشتم. از زمان نوجوانی و دانشجویی ورزش می‌کردم و خوشبختانه شغلم نتوانست بین من و ورزش فاصله بیندازد. کار ما یک کار فرسایشی است. همکاران آسیب‌های زیادی در ناحیه کمر و کتف دیدند که در سن بالا مزمن شده و اذیت‌شان می‌کند. روزهایی بوده که بی‌حال و خسته بودم ولی وقتی رفتم باشگاه، بعد ورزش کردن سرحال شده و انرژی گرفتم. شغل پرستاری روی جسم و روح ما تأثیر گذاشته اما من تلاش می‌کنم با بالا نگهداشتن روحیه و سلامت جسمانی این تأثیرات منفی را کم کنم. در دوران کرونا خیلی شرایط سختی را گذراندیم و واقعا یکی از بدترین خاطرات دوران خدمت ما بود.»
ویژگی متمایز این پرستار ورزشکار این است که او اخیرا در ورزش کوهنوردی خوش درخشیده و صعود به ۳ قله بلند ایران(علم کوه، سبلان و دماوند) در کارنامه ورزشی‌اش ثبت شده است.
مکث
معصومه روشن‌بین، پرستار نمونه در پانسمان نوین زخم در کشور زبانزد است
التیام بخش زخم‌های بیماران
معصومه روشن‌بین، ۲۶ سال از عمرش را با بیماران و مداوای آنها گذرانده است. او که ۱۲ سال شیفت شب در آی‌سی‌یو ی بیمارستان را در کارنامه کاری خودش ثبت کرده، چند سالی است که وقت و انرژی‌اش را برای تحصیل و کسب تجربه در زمینه مداوای زخم صرف کرده است. این کارشناس پرستاری که چندین مدرک در زمینه زخم از مراکز مختلف از جمله مرکز بین‌المللی زخم، نظام پزشکی، نظام پرستاری، معاونت درمان وزارت بهداشت و جهاددانشگاهی دارد، درباره فعالیت خود می‌گوید: «همانطور که می‌دانید زخم‌های عمیق و عفونی در بدن هم برای بیمار و هم برای اطرافیان او دردناک است. کلا زخم خوشایند نیست و در مواردی امکان سرایت به دیگر اعضای بدن بیمار و حتی دیگران وجود دارد. اما با آگاهی از این خطرات و سختی‌ها از سال ۹۵ درمان روی زخم‌های باز بیماران را شروع کردم. از همان زمان هدفم این بود که با دانش و تجربه‌ای که به‌دست آوردم برای بیماران مفید واقع شوم. بسیاری از بیمارانی که دچار زخم‌های عمیق می‌شوند، تا قطع عضو هم پیش می‌روند اما من تمام تلاش را می‌کنم تا این اتفاق نیفتد. البته همه اینها خواست خداوند است و ما همگی وسیله هستیم.»
او در ادامه به لحظات خوب و خاطره‌انگیز در شغل پرستاری اشاره کرده و می‌گوید: «یکی از لحظات خوش دوران پرستاری برای من زمانی است که می‌بینم بیماری که زخم‌های دردناک و عمیقی داشت و احتمال قطع عضو او بالا بود، بهبود یافته و سراغم آمده است. گاهی بیماران من را با هدیه‌ای شرمنده می‌کنند و با این کارشان قوت قلب می‌گیرم. در اوج ناامیدی و خستگی که دچار تردید در ادامه کار هستم از آنها انرژی می‌گیرم. خیلی خوشحالم می‌بینم بیماران با زخم‌های دردناک که حتی خانواده‌شان هم امیدی به سلامتی او نداشته و نمی‌توانستند نزدیک او شوند اما به لطف خدا و این پانسمان‌های نوین درمان شده‌اند. خاطرم هست وپسر بچه‌ای ۱۲ ساله در تصادف دچار شکستگی استخوان شده بود و برای او پین و پلاتین گذاشته بودند. متأسفانه بدن او به اینها حساسیت نشان داده و پای او به‌شدت عفونت کرده بود. حتی احتمال قطع عضو هم می‌رفت و این برای او خانواده و حتی ما کادر درمان دردناک بود. خداوند کمک کرد و با کمک این پانسمان‌های نوین در طول مدت چند‌ماه این زخم بهبود پیدا کرد. حالا از اینکه به‌عنوان یک پرستار به لطف خدا کمک کردم تا این پسر را به زندگی عادی برگردانم حس خوب و خوشایندی دارم. تعارف نداریم، واقعا زندگی با زخم و درمان برای من و خانواده‌ام عادی نشده و سخت است اما وقتی می‌بینم می‌توانم با دانش و تجربه‌ام مفید واقع شوم دریغ نمی‌کنم.»
این پرستار نمونه با اشاره به تکنولوژی بومی پانسمان‌های نوین ادامه می‌دهد: «پانسمان‌های نوین در بدن شرایطی را فراهم می‌کنند تا بدن بافت آلوده را جدا کرده و شروع به تکثیر بافت سالم کند. دانش این نوع در کشور ما علم نوپایی است و برخی پزشکان به این پانسمان اطمینان نمی‌کنند و به سرعت درخواست قطع عضو می‌دهند تا عفونت استخوان به نقاط دیگر بدن سرایت نکند اما اکنون خوشحال هستم که با کمک پانسمان‌های نوین زخم‌ها شرایطی فراهم می‌کنیم تا بیماران زودتر مداوا شوند.»
دردآشنای بیماران کرونایی
فرشته عبدالله‌پور
فرشته عبدالله‌پور، یکی از پرستاران نمونه است که ۲۹ سال سابقه خدمت در بیمارستان خاتم‌الانبیا(ص) تهران را دارد. خودش از انتخاب رشته پرستاری اینطور می‌گوید: «از وقتی سنم کم بود کمک به دیگران را دوست داشتم. در همسایگی ما یک خانم پرستار زندگی می‌کرد و همسایه‌ها هر وقت مشکلی داشتند به او مراجعه می‌کردند. من از اینکه او اینطور درد و رنج دیگران را کم می‌کرد لذت می‌بردم و انگیزه‌ام برای انتخاب این رشته زیاد شد. با تمام مشقت‌ها و بی‌مهری‌ها به این رشته، هیچ وقت از اینکه پرستار شدم، پشیمان نیستم.»
او که سوپروایزر بیمارستان خاتم‌الانبیا(ص) و عضو هیأت مدیره سازمان نظام پرستاری تهران است در ادامه به سختی‌های این شغل گریزی می‌زند و می‌گوید: «شغل پرستاری مشکلات خاص خودش را دارد و باید واقعا عشق به حرفه‌ات داشته باشی.
وقتی همه اعضای خانواده در حال استراحت در منزل هستند یا در روزهای تعطیلی، پرستار باید در شیفت حاضر و با روی‌گشاده با بیمارش ارتباط برقرار کند. من در دوران کرونا سوپروایزر ساختمان کووید بودم و هر روز از ۶ صبح تا ۹ شب در بیمارستان به بیماران کرونایی خدمت می‌کردم. مسئولیت تمام داروهای بیماران در بیمارستان با من بود و در طول این دوران گاهی من ۳ماه بدون یک روز مرخصی در بیمارستان بودم. در طول این دوران مراقبت از مادرم که دچار زخم پای دیابتی هم بودند به‌عهده من بود و همچنین کارهای منزل و خانواده. لطف و عنایت خدا بود که از آن روزهای سخت عبور کردیم.»
