پایان پرغرور

هیوایوسفی-روسیه | دبیر گروه ورزش:

ایران با یک نمایش فراموش نشدنی به پایان جام جهانی رسید. نمایشی که تا سال ها درباره آن حرف خواهیم زد.

دقیقه صفر: مثل کازان، ایرانی‌ها خیابان‌های شهر سارانسک را قبل از صندلی‌های استادیوم فتح کرده‌اند. نسبتشان با پرتغالی‌ها در بدترین حالت دو به یک است.

دقیقه صفر: به نظر می‌رسد پرتغال طرفدار زیادی ندارد اما داستان کریستیانو رونالدو متفاوت از تیم پرتغال است. خیلی‌ها لباس او را پوشیده‌اند در حالی که پرتغالی نیستند. بیشترشان دختران جوان روسی و عده‌ای هم با چهره‌های شرق آسیایی. حتی تک و توک ایرانی‌ها هم هستند که پیراهن شماره 7 رئال مادرید را به عشق او پوشیده‌اند.

دقیقه صفر: گل اول را ما یک شب قبل از بازی زده‌ایم؛ گل به خودی. همان موقع که جلوی هتل پرتغال جمع شده‌ایم که نگذاریم رونالدو و هم‌تیمی‌هایش راحت بخوابند. این رفتار ناجوانمردانه و تصویر رونالدو که دم پنجره اتاقش التماس می‌کند بگذارند بخوابد...افسوس!

دقیقه صفر: نیم ساعت مانده به بازی معلوم می‌شود اکثریت ورزشگاه دست ایرانی‌هاست. مانیتور ورزشگاه عکس بازیکن‌های دو تیم را نشان می دهد و اسمشان را می‌خواند. سردار آزمون بیشتر از دیگران تشویق می‌شود. لابد به خاطر دل‌جویی بعد از آن موج انتقادی. همیشه همین بوده‌ایم. افراط و تفریط. اما حتی او هم به اندازه کارلوس کی‌روش تشویق نمی‌شود. بدون شک او محبوبترین ستاره تیم ایران است.

دقیقه صفر: اسم رونالدو و انفجار ورزشگاه! چه وحشتناک! فقط می‌توانیم امیدوار باشیم که خیلی از این جیغ و هوراها کار ایرانی‌ها بوده.

دقیقه صفر: ترکیب ایران همان است که با اسپانیا بود. غیر از جهانبخش که به جای کریم انصاری‌فرد بازی می‌کند. احتمالا قرار است بیشتر از بازی با اسپانیا حمله کنیم.

بیرانوند، پورعلی‌گنجی، حسینی، رضائیان، حاج‌صفی، ابراهیمی، عزت‌الهی، جهانبخش، طارمی، امیری، آزمون.

دقیقه صفر: استرس روی صندلی‌های ورزشگاه بالاست. شاید بیشتر از خود بازیکنان. آن‌ها مومن‌ترین ایرانی‌ها هستند به ماموریتی که تا همین چند هفته پیش غیرممکن به نظر می‌رسید.

دقیقه صفر: احتمالات را مرور می‌کنیم. با پیروزی قطعا صعود می‌کنیم فارغ از هر نتیجه‌ای در بازی اسپانیا با مراکش. مساوی هم ما را به دور بعد می‌برد به شرطی که مراکش با دو گل اختلاف اسپانیا را شکست دهد. اگر هم ببازیم، چه باک وقتی این همه سزاوارنه جنگیده‌ایم. اما یاد حرف کی‌روش می‌افتیم. ما نمی‌خواهیم بازنده خوب باشیم.

دقیقه 3: شوت اول را رونالدو می‌زند. دست‌های بیرانوند این روزها مطمئن‌ترین دست‌های جهان است برای ما.

دقیقه 5:پرتغال میخواهد مثل اسپانیا ما را تحت تاثیر قرار دهد. می‌خواهد بترسیم. اما در تیم ایران نشانه‌ای از ترس نیست. نه در دفاع نه به وقت حمله.

دقیقه 6: فرار جهانبخش. پاس عالی به امیری. حیف! توپ رو پایش نچسبید.

دقیقه 9: اولین اشتباه بیرانوند در این جام نگران کننده بود. با سعید عزت‌الهی قاطی کرد و توپ پشت 18 رسید به مهاجم پرتغال. شانس آوردیم. توپ رفت بالای دروازه.

دقیقه 12: باز هم اشتباه بیرانوند. خدا رحم کند.

دقیقه 13: باز هم اشتباه. بیرانوند جان! خدایا خودت رحم کن.

دقیقه 14 و 15: دو کرنر برای پرتغال. دارند فشار می‌آورند. مامور مهار رونالدو در ضربات ایستگاهی معلوم شد؛ پورعلی‌گنجی.

دقیقه 16: کاشته برای رونالدو در بدترین جا. خوشبختانه شوتش به دفاع می خورد و باز هم کرنر.

دقیقه 19: خبر مهم. مراکش یک گل به اسپانیا زده.

دقیقه 20: خبر بد. اسپانیا گل مساوی را زد.

دقیقه 21: لایی حاج‌صفی به آدرین و بعدش خطا پشت 18. رامین توپ را به بالای دروازه می‌زند. خدا سهم ما از این بازی دل خوشی به همین لایی نباشد.

دقیقه 23: فرار سردار و پاس فوق العاده در فضای خالی به جهانبخش. شاید اگر چند صدم ثانیه زودتر از گلر پرتغال به توپ می‌رسید، کار تمام بود.

دقیقه 23: استادیوم یک صدا ایران را تشویق می‌کنند. اینجا در سارانسک حال همه خوب است.

دقیقه 25: از این بالا که ما نشسته‌ایم همه زمین را می‌شود دید. این جوری بهتر می‌توان فهمید چه کسی چه کاری در زمین می‌کند. مثلا سردار وقتی توپ دست پرتغالی‌هاست سایه به سایه ویلیام( شماره 14) حرکت می‌کند. دقیقا مثل یک مدافع یارگیر. با او به زمین خودمان می‌رود و دوباره بر می‌گردد وسط زمین.

معروف است که در تیم کی‌روش همه باید مثل یک مدافع کلاسیک دفاع کردن بلد باشند حتی اگر مهاجم هدف هستند.

دقیقه 33: یک و دوی طارمی با جهانبخش. گوئررو خطا می‌کند و کارت اول بازی را می‌گیرد.
دقیقه 33: چیزی نمانده بود با کاشته جهانبخش و هد عزت‌الهی گل بزنیم.

دقیقه 37: شاید گل زده بودیم اگر امیری خودگذشتگی نمی‌کرد و به سردار پاس نمی‌داد.

دقیقه 40: کی‌روش کنار زمین داد و بیداد می‌کند. بالا و پایین می‌پرد که تیم بیاید بالاتر. بهترین نیمه اول ایران در این جام بوده اما سرمربی هنوز راضی نیست. معلوم است که می‌خواهد برنده باشد نه یک بازنده خوب.

دقیقه 45: پرتغال گل می‌زند. در بدترین دقیقه. بیرون پای استثنایی کوارشما و افسوس یک ملت.

دقیقه 46: حلقه اتحاد بچه‌های ایران برای جنگیدن بر سر یک رویا. اولین توپ نیمه دوم را سردار خراب می‌کند. دومی هم همین‌طور.

دقیقه 48: خطای عزت‌الهی روی رونالدو مشکوک به پنالتی بود. داور می‌گوید ادامه بازی اما به نظر می‌رسد اشتباه می‌کند. چند ثانیه بعد پیشنهاد ویدئوچک می‌رسد و تصمیم بر می‌گردد. نتیجه اعتراض دسته جمعی بازیکنان ایران یک کارت زرد برای حاج صفی است.

پنالتی را بیرانوند می گیرد. سزاوارنه شیرجه می‌زند و پنالتی یکی از پنالتی‌زن‌ترین مهاجمان جهان را می‌گیرد. شیر مادر حلالت پسر!

چند دقیقه بعد سردار آزمون در 18 پرتغال به زمین می‌افتد. کی‌روش فریاد می‌زند. همه بازیکن ها و یک استادیوم پر از ایرانی فریاد می‌زنند. داور می‌گوید ادامه بازی. نظرش هم بر نمی‌گردد.

دقیقه 57: وسط جنگ و دعوا با داور میلاد محمدی به جای حاج‌صفی وارد بازی می‌شود. حاج‌صفی کارت داشت. چند بار هم که حمله کرد پشت سرش خالی شد.

دقیقه 62: مهاجم پرتغال افتاده زمین و نمی‌خواهد بلند شود. ایرانی‌ها اعتراض می‌کنند. در این لحظات همه حتی خود پرتغالی‌ها یادشان رفته آن‌ها قهرمان اروپا هستند و ما یک تیم با بازیکنان کم نام‌و نشان از خاورمیانه.

دقیقه 65: کوارشما عزت‌الهی را می‌زند و کارت زرد می‌گیرد. چند دقیقه قبل کی‌روش از په‌په خواسته بود تیمش آرام بازی کند.

دقیقه 69: سامان قدوس می‌آید جای جهانبخش. قرار است بیشتر حمله کنیم.

دقیقه 70: سردار یک فرصت دیگر را هم به باد می‌دهد. شب او نیست. اصلا جام او نیست. اگر در این 20 دقیقه کاری نکند احتمالا می‌رود کنار همه بدمن‌های فوتبال ایران در دوره‌های مختلف.

دقیقه 74: طارمی در 18 قدم به زمین می‌افتد. داور خطا نمی‌گیرد. تلاش کی‌روش برای مجاب کردن  داور تا  ویدئوی آن صحنه را چک کند، بی‌نتیجه است.

کریم انصاری‌فرد به جای سعید عزت الهی، آخرین تیر کی‌روش است. مردی که حالا کتش را درآورده و دست به جیب جلوی نیمکت تیمش قدم می‌زند.

دقیقه 81: بالاخره داور یک بار هم برای ایران درخواست ویدئوچک می‌دهد. در صحنه‌ای که رونالدو روی پورعلی گنجی خطا کرد. روی مانیتور بزرگ ورزشگاه نوشته:« احتمال کارت قرمز». صحنه بازبینی می‌شود و به رونالدو کارت زرد می‌دهند.

مراکش گل دوم را به اسپانیا می‌زند. حالا به اندازه دو گل با صعود فاصله داریم. یک گل در بازی خودمان و یک گل دیگر از مراکش.

دقیقه 90: فقط یک صدا در استادیوم شنیده می‌شود: پنالتی...پنالتی.... داور ثانیه‌های زیادی مکث می‌کند. بازیکنان اسپانیا دورش را گرفته‌اند. بالاخره ویدئوچک را قبول می‌کند. می‌آید کنار زمین. خدایا‍ پنالتی!

شاید این مهم‌ترین پنالتی تاریخ فوتبال ایران باشد. خدایا کمک کن! گل گل گل! کریم گل می‌زند.

ورزشگاه منفجر می شود. بلافاصله حمله بعدی در راه است. توپ در بهترین جا به طارمی می‌رسد. باید گل بزند. گل نمی‌زند. وای چه توپی را گل نمی‌کند.حالا بازی فقط یک دروازه دارد. یک تیم حمله می‌کند و یک تیم دیگر فقط زیر توپ می‌زند.

یک حمله دیگر از چپ. سانتوز، مربی پرتغال ناامیدانه روی زمین می‌نشیند. او و تیمش خوش‌شانس هستند که توپ پشت دروازه پرتغال به زمین می‌رسد.

پایان: بالاخره داور سوت آخر را می‌زند. انگار اسلحه به دست گرفته و بازیکنان ایران را به رگبار بسته. هر کدام گوشه‌ای به زمین می‌افتند. قهرمان اروپا را به ستوه آورده‌اند. اما باز هم راضی نیستند.

در استادیوم سارانسک سیلاب اشک به راه می‌افتد. طارمی و آزمون و پورعلی گنجی گریه‌شان بند نمی‌آید. دوربین صندلی‌های تماشاگران را نشان می‌دهد. اشک رنگ‌های سبز و سفید و سرخ را در صورت ایرانی‌ها پخش می‌کند.  این لحظه پایان رویاهاست. مثل هر نرسیدنی تلخ و دردناک. ما به مرحله دوم نرسیدیم اما کسی امشب را،  این لحظه را که پر از غرور است از یاد نخواهد برد.  بهترین تیم همه تاریخ فوتبال ایران احتمالا همین تیم است. همین تیم بود. تیمی که نترسید، جنگید، مراکش را برد، به رونالدو و یارانش نباخت و فاصله‌اش با اسپانیا به اندازه یک گل شانسی بود.

اروگوئه صدرنشین گروه اول شد

تیم ملی اروگوئه با ارائه یک بازی برتر توانست مقابل میزبان مسابقات به برتری 3بر صفر دست یابد و نشان دهد که تیمی آماده و سرحال برای ادامه مسابقات است. سوارز، کاوانی و یک گل به خودی شکست سختی را به میزبان تحمیل کردند. بدین ترتیب در مرحله یک‌هشتم‌نهایی، اروگوئه شنبه آینده در سوچی به‌عنوان تیم نخست گروهA مقابل پرتغال که عنوان دوم گروهB را به‌‌دست آورد، قرار می‌گیرد و روسیه نیز روز یکشنبه در ورزشگاه لوژنیکی مسکو با اسپانیا که عنوان نخست گروهB را کسب کرد، روبرو خواهد شد. عربستان و مصر هم در بازی تشریفاتی با هم بازی کردند که در نهایت عربستان در عین ناباوری 2-1 برنده شد. صلاح تک گل مصر را به ثمر رساند تا او با 2گل زده  جام را ترک کند.  اسپانیا در بازی آخر خود با تساوی 2-2 مقابل مراکش  صدرنشین شد.


پیام تشکر رئیس جمهور از ملی پوشان کشورمان
با خودباوری قابل تحسین، سرافراز شدید

دکتر حسن روحانی پس از تساوی ایران مقابل پرتغال قهرمان اروپا، با صدور پیامی از ملی‌پوشان قدردانی کرد. متن این پیام به شرح زیر است:

ورزشکاران و قهرمانان سربلند تیم ملی فوتبال!

درود و سپاس خدا بر شما جوانمردان غیرتمند و با صلابت کشورمان که باهمت، هوشمندی و بازی های درخشان خود در رقابت های جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، جلوه دیگری از ملتی یکپارچه، امیدوار و پرتلاش را در برابر دیدگان جهانیان به نمایش گذاشتید.

شما عزیزان که برای تحقق رویاهای یک ملت بزرگ جنگیدید و با خودباوری قابل تحسین سرافراز شدید؛ افتخار آفرین ملتی هستید که نامش با قهرمانی و پهلوانی سرشته شده و قدردان فداکاری ورزشکاران خود است.

اینجانب از تمامی دست اندرکاران، مربیان فکور به‌ویژه سر مربی ارزنده تیم، و یکایک فوتبالیست‌های عزیز تقدیر و تشکر می‌کنم و موفقیت روزافزون ورزشکاران کشور را در عرصه‌های مختلف ورزشی، از درگاه خداوند بزرگ مسئلت دارم.