سیل زدگان کاکرود جادۀ مطمئن می‌خواهند

 روح الله رستم پور|  خبرنگار:

 سیل 25 خرداد 97 در محل کاکرود لات اشکور، صرف‌نظر از خساراتی که به همراه آورد، یک بار دیگر تذکری برای مسئولان و برنامه ریزان بود در عرصه‌های عمرانی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی . این سیل نشان داد که مسئولان باید  در برنامه‌های خود به فکر اصل مهم پدافند غیر‌عامل و راه‌های برون رفت سریع از بحران باشند. این اندیشه اغلب یا وجود ندارد یا اندک است. بارش سیل آسای باران و تگرگ در عصر 25 خرداد، فقط 20 دقیقه طول کشید و حداکثر یک کیلومتر از طبیعت منطقه را در بر گرفت. شدت بارندگی و شیب تند مسیر حرکت سیلاب از ارتفاعات اطراف روستای پرچکوه تا محل حادثه، برای ویرانی کافی بود. خسارات وارد شده به منازل، وسائل  به ویژه باغ‌های فندق، گردو و راه دست‌رسی به منابع طبیعی، باقی مانده باغ‌ها و مزارع، گسترده است و مسئولان باید به این آسیب‌ها رسیدگی فوری کنند. در روزها و هفته‌های آینده امکان رانش و تخریب قسمت‌های دیگری از مسیر مذکور وجود دارد و دادن هشدارهایی از طرف مسئولان و مقامات محلی ضروری است. از مسئولان شهرستان و استان انتظار می‌رود راهکاری عملی برای رفع مشکل مردم بیندیشند. مشکل مهم مردم، اکنون این است که راه اصلی که بیش از 70 روستا و آبادی را به هم ربط می‌دهد، قطع شده است و باید این مشکل رفع شود. 

در محل وقوع سیلاب( کاکرودلات) در سال‌های گذشته اتفاقی مشابه با شدت کمتر رخ داد که خساراتی به بار آورد. علاوه بر آن، مرکز خدمات درمانی کاکرود به خاطر رانشی بودن زمین ناشی از سیلاب، تخلیه و به روستای بارگاه دشت منتقل شد. شایسته بود با نصب پلاکارد و تابلو، خطرات احتمالی هشدار داده می‌شد. به خصوص در تعطیلات که محل استقرار گردشگران است. به رغم حضور مسئولان مختلف، از دادن هشدار و اعلام خطر دریغ شده است. پس از سیل  برخی مسیر فرعی لیته رود – برگام را که سال گذشته مردم محلی با هزینه شخصی برای ارتباط میان دو روستا و مزارع ایجاد کردند و مسیری خطرناک و سخت گذر است و با خودروهای کمک دار می‌توان از آن عبور کرد، انتخاب می‌کنند.

انتظار می‌رود مسئولان برای جلوگیری از خسارت و تلفات جانبی چاره ای بیندیشند. بازسازی و مرمت جاده قطع شده که ابعاد گسترده‌ای دارد، اگر اراده ای جدّی برای بازسازی وجود داشته باشد، سال‌ها زمان می‌برد. کما این که پل تخریب شده رحیم آباد به ماچیان که بازسازی آن به مراتب ساده تر بود، 3 سال به طول انجامید. بنابراین برای رفع مشکل عبور و مرور اهالی بیش از 70 روستا و آبادی به ویژه در بهار، تابستان و بیش از نصف پاییز، چاره‌ای جز ایجاد و احداث مسیر عبوری تازه نیست. از روزگاران قدیم راه مال‌روی بیشتر روستاهای قطع ارتباط شده مسیر سی پل – لرده – تلیکان – مایستان و... بود.   با توجه به این که راه ارتباطی از ناحیه دهستان شوئیل تا روستای تلیکان و از ناحیه دهستان ارکم تا روستای مایستان وجود دارد   و از نظر احداث هم در مقایسه با سایر مناطق و مسیرهای دیگر کمتر هزینه می‌برد،  بهتر است این راه را قابل عبور و مرور کنند. می‌توان با احداث جاده ای جدید ارتباط میان دو دهستان اشکور مرکزی(شوئیل) و اشکور علیا ( ارکم – سیارستاق تا اشکور مازندران) را برقرار کرد تا مشکل اهالی منطقه رفع شود.