بازنده طلبکار

 بهروز رسایلی

«حسرت المپیک» زمانی فقط 4‌سالش بود، بعدتر شد یک طفل 8‌ساله، نوجوان 12ساله و بعدتر 16‌ساله، سپس یک جوان برومند 20و 24‌ساله و این قصه همینطور ادامه یافت تا حالا که به میانسالی 48‌ساله تبدیل شده است. بله؛ تیم ملی فوتبال زیر 23‌سال ایران بار دیگر موفق به کسب جواز حضور در مسابقات المپیک نشد و این بار حتی زودتر از هر زمان دیگری آب پاکی را روی دست هواداران ریخت. المپیک پاریس از دست رفت و حالا تیم ملی امید ایران برای رسیدن به این بازی‌ها باید تا سال 2028و المپیک لس‌آنجلس صبر کند.

   به فرودگاه هم نرسیدیم
سرمربی پیشین تیم ملی امید، پس از آنکه باشگاه‌ها همکاری نکردند و سفر تیم به مسابقات کشورهای اسلامی لغو شد، در یکی از آخرین مصاحبه‌هایش گفت: «پاریس که هیچ، با این تیم به فرودگاه هم نمی‌رسیم.» به این ترتیب تیم ملی ایران در مسابقات انتخابی جام ملت‌های آسیا زیر 23‌سال برابر ازبکستان شکست خورد و حتی نتوانست به مرحله نهایی صعود کند. تیم ایران در 2دیدار ابتدایی برابر رقبای ضعیف خود یعنی هنگ‌کنگ و افغانستان با 3و 4‌گل به پیروزی رسید که البته برتری‌های چشمگیری نبود. ازبکستان هر دو تیم را پرگل‌تر برد و نهایتا با برتری یک بر صفر برابر ایران در یک مسابقه کاملا مسلط، به‌عنوان تیم صدرنشین به دور بعد رسید. ایران منتظر ماند تا نتایج سایر گروه‌ها مشخص شود که البته این انتظار پایان خوشایندی نداشت. شاگردان رضا عنایتی به‌دلیل دریافت کارت‌های زرد بیشتر نسبت به مالزی، در جمع 4‌تیم برتر دوم قرار نگرفتند و از صعود باز ماندند. به همین راحتی حسرت حضور در فوتبال المپیک برای ایران 4‌سال دیگر تمدید شد؛ افسوسی که حالا دیگر هیچ‌کس را متعجب نمی‌کند.

   ممنونیم آقای عنایتی!
از همه عجیب‌تر اما واکنش رضا عنایتی به این ناکامی بسیار بزرگ است. او گفته: «تمام تلاشم را کردم. هیچ‌کس جرأت نداشت این تیم را بگیرد. من ریسک کردم چون واهمه‌ای از این اتفاقات ندارم. به‌خاطر 2‌کارت زرد حذف شدیم و می‌دانستیم شرایط سختی داریم.» خب این حرف‌ها یعنی چه؟ یعنی سر فوتبال ایران منت گذاشتید که تیم امید را گرفتید و اوت کردید؟ آن هم از مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا؟ شما که زورتان به ازبکستان نمی‌رسید و نمی‌توانستید هنگ‌کنگ و افغانستان را پرگل‌تر ببرید، در مرحله بعد و برابر رقبای قدرتمندتر می‌خواستید چه کنید؟ مسلما خیلی از مربیان آرزو داشتند هدایت تیم امید را به‌دست بگیرند. حتی حمید درخشان (فارغ از خوب و بد بودن این گزینه) به انتخاب عنایتی اعتراض هم کرد. بعد چطور آقا رضا می‌گوید هیچ داوطلب دیگری در کار نبوده؟ به‌نظر می‌رسد ما با یک سندروم عجیب به نام مقصران طلبکار مواجه شده‌ایم؛ سریالی که نقطه اوجش برخورد مهدی تاج با منتقدان بعد از شکست‌های تیم ملی در جام‌جهانی بود و حالا یکی مثل رضا عنایتی هم از آن الگو برمی‌دارد. نکنید از این کارها. نتیجه را باختید، لااقل احترام افکار عمومی را حفظ کنید.