چندی پیش یک اتفاق عجیب بسیاری را امیدوار کرده بود که شاید خیلی زود شاهد حضور سیستم کمک‌داور ویدئویی (VAR) در رقابت‌های فوتبال کشور باشیم.
استفاده از سیستم کمک‌داور ویدئویی در یک بازی محلی که تصاویر آن از شبکه تلویزیونی هم پخش شد، موجی از تعجب، تحسین و البته انتظار را به‌وجود آورد. دیدار 2 تیم استقلال و امید لار، در چارچوب یک تورنمنت چهارجانبه محلی زمانی عجیب شد که داور مسابقه حین این بازی درخواست بازبینی فیلم صحنه‌ای مشکوک را داد و سپس به‌دنبال مشورت با تیم کمک‌داوران ویدئویی، دوان‌دوان خود را به کنار زمین رساند و مشغول تماشای صحنه مربوطه شد!
در این راستا، نخستین کسی که می‌شود سراغش رفت، حسین قنبری، رئیس هیأت فوتبال فارس بود که این سیستم کمک‌داور ویدئویی را با آنچه در استانداردهای جهانی تعریف‌شده متفاوت می‌داند؛ موضوعی که البته در تصاویر تلویزیونی نیز کاملا و به‌وضوح مشخص است. او اصرار دارد که چیز زیادی در این خصوص نمی‌داند و البته همچنان تأکید می‌کند که این VAR با چیزی که مدنظر همه ماست، فرق دارد.
اما بحث استفاده از VAR در چنین مسابقه‌ای یک سویه دیگر هم دارد و آن بحث مربوط به فناوری این سامانه است. داور مسابقه در مانیتور بزرگی که در کنار زمین قرار دارد، درحال بازبینی چیست و این ویدئو، توسط چه دوربینی گرفته شده است؟ آیا دوربین‌های حاضر در ورزشگاه، از استاندارد کیفی لازم برای چنین کاری برخوردار بوده‌اند یا اینکه اصلا چه تعداد دوربین در ورزشگاه به‌کار گرفته شده بود؟ پاسخ به این پرسش‌ها می‌تواند از این لحاظ مهم باشد که تیمی که از بابت چنین سیستم کمک‌داور ویدئویی، متضرر می‌شود، آیا حق ندارد به مسائل فنی و به‌طور کلی فناوری آن معترض باشد؟ اگر قرار است با به‌خدمت درآوردن فناوری، عدالت هم توسعه پیدا کند، آیا نباید آن فناوری استاندارد باشد؟ البته رئیس هیأت فوتبال استان فارس، هرگونه دخالت این هیأت در برگزاری چنین مسابقه‌ای را رد می‌کند که البته باید آن را پذیرفت، زیرا تمامی مسابقات فوتبال در کشور زیرنظر فدراسیون و هیأت‌ها برگزار نمی‌شود. بنابراین، ذوق‌زدگی برای استفاده از چنین فناوری‌ای با چنین کیفیتی دوامی نخواهد داشت، چراکه اشتباهات این چنین سامانه‌ای کمتر از خطاهای سهوی داوران هم نیست.
این VAR با آن VAR فرق دارد
در همینه زمینه :