چگونه زبان زندگی ما را دگرگون می‌کند

یکی از راه‌های خوب زندگی کردن مثبت‌اندیشی است. بعضی وقت‌ها حتی بهترین داروها و مراقبت‌ها هم سلامت جسم و روان را تضمین نمی‌کنند. طبق تحقیقات روانشناسان، نوع حرف زدن و فکر کردن فقط تأثیر خود را در همان لحظه نمی‌گذارد بلکه در ناخودآگاه ما رسوخ می‌کند. به‌گونه‌ای که در بلندمدت اندیشه و افکار ما را تغییر می‌دهد. در زندگی روزمره طرز حرف زدن ما با خود و دیگران به درک و دریافت ما نسبت به زندگی شکل و رنگ می‌دهد. این ادراک مستقیم در همان لحظه می‌تواند روی رفتارمان اثر بگذارد. پس برای رهایی از افکار منفی، بهترین راه این است که تصور کنی درکی از هیچ‌چیز نداری. اگر گاهی با خود می‌گویی که روزگار غیرمنصفانه با تو رفتار کرده است طبق همین دیدگاه هم رفتار می‌کنی. پژوهش‌ها نشان می‌دهد حتی در زمانی که همه‌‌چیز خوب پیش می‌رود خودت کمتر برای انجام کارهایت تلاش می‌کنی. فیلسوف بزرگ روم باستان، مارکوس آئورلیوس می‌گوید: «وقتی زندگی روی تلخش را به تو نشان می‌دهد این نه‌تنها بدشانسی تو نیست بلکه با تحمل آن با شایستگی به سعادت می‌رسی. البته این قانون را با گذر زمان و در آینده درک خواهی کرد.»
«حس درد را نادیده بگیر، خودش ناپدید می‌شود.» با چندبار خواندن این جمله تنها موضوعی که می‌توان متصور شد این است که موقعیت‌های زندگی ما با خودگویی و افکار منفی‌مان به‌هم ریخته می‌شود. اگر کمی با خود خلوت کنی، می‌بینی نه لذتی از زندگی برده‌ای نه هیچ وقت نشاط داشته‌ای، حتی از قدرت کافی برای انجام کارها هم برخوردار نبوده‌ای. در بهترین حالت حرکتی الاکلنگ‌وار بین موفقیت و ناامیدی یا شادی و ناراحتی داشته‌ای. اگر چیزی که انتظارش را داشتی برایت اتفاق نیفتد چه می‌شود؟ «تو» خود پاسخی. معمولا آدم‌ها وقت خود را برای رسیدن به سواره‌نظام صرف می‌کنند درصورتی که خود سواره‌نظام هستند. پس از جا بلند شو که زندگی منتظر توست تا خود را نشان دهی.