خروش سرخ

بهروز رسایلی

قاعدتا کسب پیروزی مقابل تیمی که هر 3بازی ابتدای فصلش را باخته و حتی سرمربی مشخصی هم روی نیمکت ندارد، نباید اتفاق چندان خارق‌العاده‌ای باشد. با این همه، برتری پرسپولیس در برابر فولاد به دلایل زیادی واجد ارزش‌های مضاعف بود و نباید آن را یک پیروزی ساده دانست. شاید تعبیر درست این باشد که پرسپولیس با این برد سزاوارانه، نشان داد با وجود همه کم‌و‌کاستی‌ها همچنان به شغل مهم «مدعی» بودن ادامه می‌دهد و نامزدهای قهرمانی نمی‌توانند این تیم را نادیده بگیرند.

   چرا مهم بود؟
پرسپولیس در هفته سوم به شکل غیرمنتظره‌ای در برابر ذوب‌آهن متوقف شد. تنها گل قرمزها در این بازی روی اشتباه کمک‌داور و در شرایط آفساید به ثمر رسید. بنابراین انتقادهایی شکل گرفت که چندان بیراه نبود. واکنش تیم یحیی گل‌محمدی به این ناکامی می‌توانست بسیار تعیین‌کننده باشد. سرخپوشان اما به بهترین شکل ممکن عکس‌العمل نشان دادند و فولاد را با 2گل بردند. این نکته را هم درنظر بگیرید که پیروزی اخیر در گرمای تابستان اهواز به‌دست آمد و باز به یاد داشته باشید که مجموعه بازیکنان فولاد بعد از همکاری ناموفق با علیرضا منصوریان و جدایی این سرمربی، از انگیزه بالایی برخوردار بودند که نشان بدهند این تیم پوست انداخته و قرار است در مسیر دیگری حرکت کند. همه اینهاست که برتری تیم مهمان در این مسابقه را چیزی ارزشمندتر از کسب 3امتیاز و بقا در کورس قهرمانی نشان می‌دهد.

   چه ارزش‌های دیگری داشت؟
پرسپولیس در این بازی موفق شد دروازه‌اش را بسته نگه دارد و سومین کلین‌شیت فصلش را به ثبت برساند. خب البته علیرضا بیرانوند در این مسیر خیلی کار سختی نداشت، چرا که فولاد در چند لایه مشغول دفاع بود و اساسا برنامه چندانی برای حمله نداشت. با وجود این همین ثبت کلین‌شیت هم ارزشمند است، چراکه باید به یاد داشته باشیم تنها گل دریافتی این فصل پرسپولیس، گل به‌خودی عجیب سروش رفیعی بوده است. درصورتی که پرسپولیس بتواند صلابت دفاعی گذشته خود را حفظ و تکرار کند، با توجه به معادلات همیشگی فوتبال ایران از بخت بالایی برای قهرمانی برخوردار خواهد بود. از نظر نفری هم این بازی محل تثبیت 2بازیکن جدید در جمع سرخپوشان بود؛ مسعود ریگی که با بازی در خدمت تیمش تحسین و توجه مخاطبان را جلب کرد و البته یاسین سلمانی که برای دومین‌بار به‌عنوان بازیکن ذخیره به میدان آمد و با زدن گل دوم نشان داد حقش است بیشتر بازی کند.

   فراز ویژه
پرسپولیس «مهاجم» ندارد و بحث در این مورد تبدیل به یک کلیشه شده است. با این حال تیم یحیی گل‌محمدی در اهواز تلاش کرد با هافبک‌های فراوان و پا به توپش، مدلی از فوتبال را بازی کند که زمانی تیم‌های بزرگ اروپایی بدون فوروارد تخصصی آن را انجام می‌دادند. این بازی مبتنی بر حفظ توپ، گرداندن آن در همه نقاط زمین و ایجاد فرصت‌های مناسب در زمان ایده‌آل است. بهترین نمود این داستان و فراز درخشان نمایش پرسپولیس در برابر فولاد، گل دوم تیم مهمان بود؛ توپی که بعد از رد و بدل شدن پاس‌های پرشمار و تماشایی توسط یاسین سلمانی به تور دروازه فولاد دوخته شد و کار را تمام کرد.