خروج بیمه از انزوا
مجید بهزادپور، رئیسکل بیمه مرکزی با بیان رشد 62درصدی حق بیمه تولیدی در 4ماه نخست سالجاری نسبت بهمدت مشابه سال قبل اعلام کرد: با از سرگیری روابط با کشورها و گروههای مختلف همچون شانگهای و بریکس شرکتهای مشترک بیمهای با اعضای این گروهها تاسیس شد و در ۶ماه گذشته با ۱۱کشور تفاهمنامه امضا شد. او میگوید: در اوایل دهه۱۳۸۰ بخش بیمه با بیش از ۹۰شرکت بزرگ بیمهای در سراسر جهان ارتباط داشت که بهدلیل تحریمهای ظالمانه این تعاملات کاهش یافت تا اینکه تقریبا قطع شد اما در حال حاضر مجددا با ۱۱کشور ازجمله مالزی، اندونزی و امارات تفاهمنامه بیمهای منعقد کردهایم و این رویکرد ادامه دارد.
قرار گرفتن صنعت بیمه بازرگانی ایران در انزوای ناشی از تحریمها بهمعنای آن است که ریسک در داخل کشور محبوس شده و تکیهگاهی در خارج از مرزها نداشته و اکنون انتظار میرود با خارج شدن این صنعت از انزوا، ریسک هم کاهش یابد. البته ناگفته پیداست که تبدیل تفاهمنامهها به قرارداد یک فرایند پیچیده و البته دشواری است که انتظار میرود هم بیمه مرکزی و هم وزارتخانههای اقتصاد و خارجه، با برداشتن موانع راه همکاریهای بین شرکتهای بیمه داخلی با شرکتهای خارجی را هموار سازند. چه اینکه یکی از ضرورتهای توسعه کشور و کاهش ریسک بهویژه در ابرپروژههای ملی نظیر نفت، گاز، پتروشیمی، حملونقل دریایی، هوایی و زمینی و همچنین رونق تجارت با کشورهای جهان، از مسیر استفاده از خدمات شرکتهای بینالمللی و دارای اعتبار جهانی در صنعت بیمه میگذرد.
البته همانطور که بهزادپور بیان کرده، قطع ارتباطات بیمهای با بیش از 90شرکت در فاصله 20سال گذشته، ناشی از تحریمها بوده و بدیهی است که هرگونه مذاکرات مستقیم یا غیرمستقیم با طرفهای خارجی برای کاهش تنشها و اختلافات باید بهگونهای باشد که نتیجه آن خروج صنعت بیمه کشور از انزوا باشد و تفاهم با 11کشور را باید تنها سرآغاز یک فرایند قلمداد کرد و به این مقدار رضایت دادن خطاست. حبس ریسک در داخل مرزها حتی با تدابیر خاص در سالهای اخیر یک ضرورت ناگزیر بوده و انتقال آن به بیمهگران بینالمللی هم یک ضرورت اجتنابناپذیر خواهد بود. بیمه مرکزی در این عرصه نباید به داشتهها اکتفا کند و با فعالسازی دیپلماسی بیمهای میتوان گرهگشایی کرد.
این اقدام در صورتی میتواند به نحوی شایسته انجام پذیرد که سیاستمداران و دولتمردان نسبت به اهمیت ماجرا اطلاع و آگاهی لازم داشته باشند و بیمه مرکزی و پژوهشکده بیمه میتوانند با یک گزارش جامع و واقعبینانه ضرورت خروج صنعت بیمه از انزوا را یادآور شوند.