مخاطب داریم، اما پول نداریم

«شازده کوچولو ۲۰۲۳» کار نیما گودرزی است که آن را با تلفیقی از داستان شازده کوچولو و نمایشنامه کرگدن اوژن یونسکو و تعزیه ایرانی روی صحنه برده است. وی درباره این نمایش به همشهری می‌گوید: «یک روز که در میدان انقلاب راه می‌رفتم، 2دختربچه مدرسه‌ای را دیدم که جلوی من، همراه مادرهایشان راه می‌رفتند. این دختربچه‌ها 2 کوله‌پشتی داشتند؛ روی یکی از کوله‌پشتی‌ها عکس یک فضانورد بود و روی دیگری تصویر گل دیده می‌شد. این دو راجع به همه‌‌چیز صحبت می‌کردند، جز چیزهایی که مربوط به جهان کودکی است؛ مثل انواع بازی‌های کامپیوتری و حافظه موبایل. احساس کردم جهان کودکی در سال۲۰۲۳ تغییر کرده است. فکر کردم تکلیف این بچه‌ها چیست؟ امکانات آنها از زمان کودکی ما خیلی بیشتر است، اما آرمان‌خواهی و اصالت انگار در حال از بین رفتن است. کتاب شازده کوچولو را ورق زدم و فکر کردم اگر الان شازده کوچولو به زمین بیاید، چه اتفاقی می‌افتد؟ دیدم دیگر نمی‌تواند همان شازده کوچولو باشد. خود نویسنده هم اگر امروز این داستان را می‌نوشت، به شکلی که آن زمان نوشته، این کار را انجام نمی‌داد. با همین ایده کم‌کم یک اقتباس آزاد از این کار در ذهنم شکل گرفت، اما دیدم ایده‌ام را کامل نمی‌کند؛ به همین دلیل سراغ نمایشنامه «کرگدن» اوژن یونسکو رفتم. با توجه به نمایشنامه کرگدن احساس کردم شازده کوچولوهای امروزی می‌توانند تبدیل به کرگدن شوند. وقتی هم تبدیل به کرگدن شوند، حرف شخصیت برانژه را که در نمایشنامه سعی می‌کند از کرگدن شدن بقیه جلوگیری کند، نمی‌فهمند.» وی درباره نمایش که آن را با تعزیه تلفیق کرده، توضیح می‌دهد: «تعزیه اصیل‌ترین نوع نمایش ایرانی است. من هم از دوران کودکی با تعزیه آشنا بوده‌ام و به آن حس نوستالژی دارم.» وی همچنین می‌گوید: «فضای کار را دوست داشتم و دلم می‌خواست کنار بچه‌ها باشم، ولی برای اینکه بتوانم کار را از بیرون ببینم، تمرین‌ها را ضبط می‌کردیم و بعد از تمرین، من فیلم را می‌دیدم و اصلاحات را انجام می‌دادم؛ ضمن اینکه فضای کار و امکانات مالی طوری نبود که بتوانیم بازیگر دیگری را وارد کار کنیم. به دلیل حضور مخاطبان الان برای سومین‌بار نمایش‌مان تمدید شد، ولی با وجود این از نظر مالی به‌شدت مشکل داریم. هنوز نتوانسته‌ام حداقل پول رفت‌وآمد بچه‌ها را به آنها بدهم، ولی با این حال آنها عاشقانه کار می‌کنند.»