درختان پوسیده؛ تهدیدی برای شهروندان

سقوط درخت فرسوده و پوسیده روی بانوی جوان (جمیله اسماعیلیان) سبب جراحت وی شد. این حادثه در محله مهرآباد جنوبی (منطقه9) اتفاق افتاد و براساس گفته‌های همسر این خانم (آقای چناری) جراحت‌های وارده آنچنان عمیق است که او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان ضیائیان بستری شده است. همچنین براساس اظهارنظر پزشکان احتمال دارد این خانم از ناحیه کمر قطع نخاع شود.
این نخستین حادثه‌ای نیست که به‌دلیل سقوط درختان پوسیده و فرسوده رخ داده و قطعا آخرین‌شان هم نخواهد بود. برای جلوگیری از وقوع چنین حوادثی که در برخی از موارد حتی جبران‌ناپذیر هستند، سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران اوایل سال 1400طی نامه‌ای اسکن درختان را به مناطق 22گانه ابلاغ کرد. در این نامه ذکر شده است: «با توجه به اینکه برخی از درختان در سطح شهر تهران به‌رغم ظاهر سالم به دلایل مختلف (به‌ویژه نقش میکروارگانیسم‌ها نظیر قارچ‌ها) از درون پوسیده‌اند (اصطلاحا پوک [شده‌اند]) و بر اثر ناپایداری جوی احتمال سقوط و مخاطرات (جانی و مالی) را به همراه دارند. لذا در راستای شناسایی و بررسی وضعیت سلامت درختان، خواهشمند است دستور فرمایید نسبت به اسکن (توموگرافی) درختان خطرآفرین و ارزیابی خطر سقوط آنها در برابر باد (به‌منظور تشخیص علمی و دقیق معایب و آسیب‌های احتمالی با استفاده از برش‌های مجازی و تصاویر اکوستیکی و انجام تدابیر لازم جهت احیای درختان) اقدام و پیشرفت امور به‌صورت مستمر و ماهانه به این سازمان اعلام گردد.»
 ابلاغیه‌ای که در دستور مناطق قرار گرفت، اما هر بار که در نقطه‌ای از شهر درختی قطع شد، طرفداران به ظاهر دوستار محیط‌زیست بدون پرداختن به اصل ماجرا موضوع درخت‌کشی توسط مدیریت شهر را مطرح کردند و سبب تشویش اذهان عمومی شدند؛ درست مانند سناریویی که درخصوص قطع کنده (تنه درخت) پوسیده خیابان شریعتی که هنرمندان مشغول حکاکی تصویر مولانا روی آن بودند، پیاده کردند. هنرمندان هنگام کار متوجه پوسیدگی این تنه درخت شدند و عملا ادامه کار امکان‌پذیر نبود. از این‌رو کار متوقف شد و شهرداری منطقه هم اقدام به قطع درخت کرد. البته که این کار در راستای جلوگیری از سقوط آن انجام شد، اما افراد به ظاهر دوستدار طبیعت موضوع را وارونه جلوه دادند و قطع درخت را بدون اشاره به پوسیدگی به تصویر زن ارتباط دادند. مشابه چنین سناریوسازی درباره درخت‌کشی توسط شهرداری تهران کم نیست.
حالا رسانه‌هایی که مدام در برابر قطع درختان قدعلم می‌کردند و فریاد صیانت از محیط‌زیست سرمی‌دادند، چرا در برابر حادثه سقوط درخت روی بانوی جوان سکوت کرده‌اند؟ چرا مدام عملکرد مدیریت شهری در حوزه فضای سبز را به‌گونه‌ای جلوه می‌دهند که گویا شهرداری تیشه برداشته تا به ریشه درختان شهر بزند؟ چه بسا اگر جوسازی‌های بیهوده و دور از واقعیت این رسانه‌ها نبود، شهرداری در فضای امن‌تری می‌توانست درختان پوسیده و فرسوده را شناسایی کند و قطع آنها را انجام دهد و در ازایشان درختان جدیدی بکارد؛ کاری که همگان شاهد انجام آن در محور خیابان ولیعصر بودند. امروز کسانی که شهرداری تهران را متهم به درخت‌کشی می‌کنند، چگونه می‌توانند با وجدانی آسوده از کنار حادثه محله مهرآباد جنوبی گذر کنند.