طلاق در جامعه شهری و روستایی

آمارها در بسیاری از کشورها ازجمله ایران نشان می‌دهد که طلاق در میان شهرنشینان بیشتر از روستاییان است. میزان طلاق، به‌ویژه در نواحی صنعتی و کارگری به‌دلیل گسیخته شدن پیوندها و سنت‌ها، نمودی منفی دارد. بر عکس، ائتلاف میان زوجین در جوامع روستایی به ندرت منجر به طلاق می‌شود. توجه داشته باشید در جوامع روستایی میزان پایبندی به ارزش‌ها، سنت‌ها و همچنین نحوه تعامل گسترده افراد  نمود پررنگی دارد و همین موضوع باعث کاهش جدایی و طلاق می‌شود. سستی روابط اجتماعی در جامعه شهری و متمایل به تجددگرایی‌ها و ضد‌ارزش‌های پذیرفته شده به عقیده بسیاری از جامعه‌شناسان از نظر ساختاری طلاق را افزایش می‌دهد. علاوه بر موارد فوق، بهتر است از عوامل دیگری هم یاد کنیم که با وجود فاکتورها و مولفه‌های مدرن در شهرهایی مانند تهران، آمار طلاق در آن را افزایش می‌دهد و در مقابل، این آمار در جوامع کوچک‌تر، روندی کاهشی و یا ثابت دارند. میزان سواد و آگاهی‌های عمومی، قوام باورهای مذهبی افراد و خانواده‌ها، پایبندی به ارزش‌ها و هنجارهای سنتی، جایگاه اجتماعی و شغلی، سطح فرهنگی و نوع قومیت، کمیت و کیفیت دسترسی به امکانات، درگیری با آسیب‌های اجتماعی مانند اعتیاد و انواع بزه، فقدان مؤثره‌هایی مانند فرزند، روایتگری‌های خوشایند از پدیده طلاق بدون درنظر گرفتن ابعاد گسترده پیامدهای آن، عدم‌اطلاع از اختلافات فرهنگی و شخصیتی زوجین نسبت به هم در قومیت‌ها و فرهنگ‌های متفاوت، اختلافات سنی و گرایش به گروه‌های مرجع غیرهمسان اجتماعی و فرهنگی در سایه استفاده بی‌رویه از شبکه‌های مجازی ازجمله عوامل تأثیرگذار در آمار طلاق به تفکیک مرزهای جغرافیایی است.