برادری بدون پیوند خونی
با همه مشغولیت‌های‌کاری و زندگی، روزی نیست که از هم سراغ نگیرند. وقتی هم کنارهم هستند، آنقدر صمیمی‌اند و طوری رفتار می‌کنند که گویا برادر خونی‌اند. اما اینطور نیست. سیدمحمدعلی روضاتی و مهدی دهقان، بچه محله‌هایی هستند که در جریان ماجرایی روابطشان با هم بیشتر شد و همدیگر را برادر صدا می‌کردند و پس از آن تصمیم گرفتند سال 1396با هم عقد برادری بخوانند.
تجربه شیرین
سید محمد روضاتی، امام جماعت مسجد قمربنی‌هاشم(ع) است و در سال‌ها فعالیت و سخنرانی‌هایش به موضوع برادری و عقد اخوت تأکید کرده و حتی برای افراد زیادی در رده‌های سنی مختلف و بیشتر 30تا 40ساله‌ها این عقد را خوانده است. تا اینکه سال 1396، خودش با جوانی بزرگ‌تر از خود و یکی از هم‌محله‌ای‌هایش پیمان برادری بست و این موضوع برایش هیجان‌انگیزتر شد، چون پیش از آن هم برادری نداشت تا شیرینی‌اش را بچشد. او می‌گوید: «در سوره حجرات، مؤمنان برادر هم خوانده شده‌اند و این فلسفه دوستی، مهر و محبت در جامعه ایجاد می‌کند. ماجرای من و برادرم مهدی هم همینطور بود. یادم هست آن سال تهمتی به پدر برادرم مهدی زده بودند. من پشت آنها درآمدم و در این میان حرف و حدیث‌هایی درست شد. پس از آن ماجرا مهدی گفت که مثل برادر در کنارم بودی و همانجا تصمیم گرفتیم عقد اخوت بخوانیم.»
شباهت‌های اخلاقی و رفتاری
عقد اخوت میان مهدی دهقان و سیدمحمد روضاتی باعث شد تا ارتباطات خانوادگی آنها بیشتر شود و این 2 برادر با همه مشغولیت‌هایی که دارند، در مناسبت‌های مختلف از عیدفطر تا جشن و عزاداری کنار هم حاضر می‌شوند. حتی سال 1398وقتی برادر خونی مهدی دهقان فوت کرد، سیدمحمد روضاتی بیشتر به او نزدیک شد و رابطه‌های برادرانه‌شان گسترش یافت. روضاتی به یاد می‌آورد:«گرچه بین من و برادر مهدی پیوند خونی وجود ندارد و او چند سالی از من بزرگ‌تر است اما از نظر اخلاقی و رفتاری به هم خیلی شبیه هستیم. تا جایی که بعضی‌ها فکر می‌کنند ما برادر واقعی هستیم.»
