عبرتناپذیر
در مورد محمدحسین کنعانیزادگان که از گذشته درس نمیگیرد
بهروز رسایلی
ایران با شکست حداقلی ازبکستان بهعنوان قهرمانی تورنمنت کافا دست یافت؛ جامی که با وجود همه انتقادات با حضور تیم ملی کشورمان برگزار شد و به پایان رسید. تنها مسابقه به درد بخور این تورنمنت، همین بازی فینال بود که از قضا خیلی هم نزدیک و پربرخورد از آب در آمد. یکی از اتفاقات ویژه بازی نهایی اما اخراج محمدحسین کنعانیزادگان از زمین مسابقه بود که با عصبانیت و اعتراض شدید او و خودداریاش از خروج از میدان همراه شد. کنعانی در حالی بهخاطر این اتفاق با بازیکنان حریف درگیر شد و کلی حاشیه ساخت که اخراج او دقیقه 90رخ داده بود و نمیتوانست تأثیر چندانی بر روند مسابقه داشته باشد. از سوی دیگر، کل این بازیها در یک تورنمنت سطح پایین دوستانه میگنجید و واقعا ارزش چنین واکنشی را نداشت. رفتار عجیب کنعانی که برای دقایقی بازی را به تشنج کشید، نهایتا تأثیری در نتیجه پایانی بازی نداشت، اما نگرانیهای زیادی را در مورد آینده این بازیکن و تیم ملی بهوجود آورد؛ جایی که بهنظر میرسد او قرار نیست از آینده درس بگیرد.
از بازی با ژاپن تا اتوبوس و کامنت
فهرست حواشی کنعانیزادگان در این سالها آنقدر طولانی بوده که مرور آنها از حوصله این مطلب خارج است. بهعنوان مثال میتوان از انتشار یک فایل صوتی قبیح منتسب به کنعانی سخن گفت که موجب محرومیت 2جلسهای او از سوی کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال شد. کنعانی بهخاطر انتشار آن صوت، نسبت به سیاوش یزدانی بدگمان شد و یک درگیری لفظی هم با مدافع پیشین استقلال پیدا کرد. همین اواخر هم داستان کامنت کنعانیزادگان زیر پست خداحافظی کارلوس کیروش از تیم ملی ایران را داشتیم؛ جایی که این مدافع اعتراضش به عدمحضور در مسابقات جامجهانی را علنی کرد و گفت کارلوس به او و شجاع خلیلزاده خیانت کرده است. خیلیها از کنعانی بابت انتشار این کامنت انتقاد کردند، حتی آنها که از نظر فنی دیدگاه این بازیکن را تأیید میکردند. با این حال نزدیکترین خاطره تلخ تصویری از کنعانی نسبت به اتفاق اخیر، حضور او در راس اعتراض دستهجمعی بازیکنان تیم ملی به داور بازی ایران و ژاپن بود که آن کابوس بزرگ را در نیمهنهایی جام ملتهای آسیا 2019 ساخت. وقتی کنعانی در پایان بازی بیاهمیت با ازبکستان اینطور داد و قال راه انداخت، خیلیها یاد آن بازی کذایی افتادند.
به شناسنامهات نگاه کردی؟
اعتراضهای کودکانه کنعانیزادگان در زمین و برخی واکنشهای ناشیانه او بیرون از میدان، این پرسش را بهوجود آورده که آیا این بازیکن اصلا در جریان گذر عمر خودش هست و از اتفاقات گذشته درس میگیرد یا نه؟ کنعانی در مرز 30سالگی قرار دارد و دیگر با هیچ متر و معیاری یک بازیکن جوان و خام به شمار نمیآید. او تاکنون باید آموخته باشد که فوتبال ورزش بیرحمی است و جواب اشتباهات را به بدترین شکل ممکن میدهد. اینجا نمیتوان نسبت به تجربیات پیشین بیتفاوت باقی ماند. کنعانی اما گویا اعتقادی به این مسائل ندارد. بهترین توصیف در مورد او، عبارت «عبرتناپذیر» است!