سمنان بدون معدن

ستاره حجتی-سمنان : 

زمستان سال گذشته بود که گروهی از فعالان محیط‌ زیست در سمنان هشدارهای جدی درباره فعالیت معادن تاش شاهرود دادند؛ هشدارهایی که این منطقه را در خطر نابودی معرفی می‌کرد.  لیلا مجیدی، یکی از فعالان حوزه محیط ‌زیست سمنان، تاکید می‌کند کل معدن‌کاوی‌ها در سمنان باید مورد بازنگری جدی قرار گیرد. گفت‌وگوی همشهری را با او بخوانید.

چرا حساسیت‌ها بر فعالیت‌های معدنی شاهرود زیاد شده است؟

نه تنها شاهرود، بلکه کل استان سمنان ذخیره‌ای از کانی‌ها و معادن ارزشمند و بسیار پر کاربرد و درآمدزا دارد و همین موضوع باعث تمرکز درآمدزایی و اشتغال استان بر معدن‌کاوی شده است. ممکن است این جمله را شنیده باشید که معادن سمنان مانند جدول مندلیف است. این تعبیر به دلیل تنوع معادن در سمنان سر زبان افتاده است و در دیگر سو باید تصریح کرد که برداشت‌های غیراصولی و بی‌رویه از معادن نه تنها به طبیعت و منابع سمنان آسیب جدی وارد کرده است، بلکه توسعه‌ای هم که به بار می‌آورد، پایدار نیست.

آسیب این فعالیت‌ها چیست؟

بسیاری از معادن در سمنان به روش روباز استخراج می‌شوند. یعنی بخش‌های زیادی از کوه‌ها به واسطه برداشت معدنی از بین می‌رود. از سوی دیگر، در معدنی مانند معدن بوکسیت که ذخایر آبی را هم در نزدیکی خود دارد، آلودگی منابع آب هم دور از انتظار نیست.  

یکی از انتقادهایی که در مورد محدود کردن معدن‌کاوی‌ها در سمنان می‌شود، اشتغال است. آیا فعالان محیط‌ زیست می‌توانند گزینه‌های جایگزین ارائه دهند؟
دولت باید به فکر گزینه جایگزین باشد نه فعالان محیط‌ زیست. ما هشدار می‌دهیم و دولت‌ها و فعالان اقتصادی بخش خصوصی باید آن را بشنوند. فکر می‌کنم خیلی پیش از این باید محور جدیدی در توسعه و اشتغال سمنان باز می‌شد که هنوز این اتفاق نیفتاده است.

 آیا سمنان گزینه‌هایی به جز صنعت و معدن برای توسعه دارد؟

سمنان دارای کشاورزی غنی و همچنین باغداری ویژه است.   برخی مساله گسترش باغ‌ها را با توجه به خشکسالی منطقی نمی‌دانند‌، اما اگر در کشاورزی و باغداری استان نظام بهره‌وری تعریف و صنایع تبدیلی و پسین به کار گرفته شود، هم ارزش افزوده قابل توجهی خواهد داشت و هم مشکلات آب و اشتغال حل می‌شود. از سوی دیگر، سمنان را به نام شهری صنعتی می‌شناسیم که اتفاقا از صنایع پاک برخوردار است و دولت می‌تواند تمرکزش را بر استقرار صنایع پاک استوار کند.