انس با کلام‌ خدا

یکی از ویژگی‌های امام‌خمینی(ره)، این بود که در کنار کارهای مهم روزمره، هرگز برنامه تلاوت قرآن را ترک نمی‌کردند و براساس یک برنامه مشخص، در 7نوبت قرائت می‌کردند. به‌گفته نزدیکان امام(ره) برنامه روزانه قرائت قرآن ایشان به‌ترتیب عبارت بود؛ قبل از نماز صبح، بعد از نماز صبح، ساعت ۹ صبح، قبل از نماز ظهر، بعداز ظهر (بعد از قدم زدن روزانه)، قبل از نماز مغرب و بعد از نماز عشاء.

  ختم قرآن
ایشان در هر فرصتی که بین کارها فراغت داشتند، قرآن قرائت می‌کردند. بعد از نماز شب تا هنگام نماز صبح به تلاوت آیات کلام‌الله مجید مشغول بودند و روزانه دست‌کم 7مرتبه قرآن می‌خواندند به‌طوری‌که به تأکید نزدیکان ایشان ماهی یک مرتبه ختم قرائت قرآن را حتما تمام می‌‌کردند. ابراهیم خادم نجفی، خدمتکار منزل امام(ره) در نجف گفته: وقتی غذای امام را داخل اتاق می‌بردم وارد اتاق که می‌شدم می‌دیدم قرآن را بازکرده‌اند و مشغول قرائت هستند؛ مدتی این مسئله (کثرت قرائت قرآن) ذهنم را مشغول کرده بود تا اینکه روزی به امام عرض کردم: حاج آقا شما سراپای وجودتان قرآن عملی است دیگر چرا اینقدر قرآن می‌خوانید؟ امام مکثی کردند و فرمودند؛ هر کس بخواهد از آدمیت سر دربیاورد و آدم بشود باید دائم قرآن بخواند.

  چه فایده که چشم داشته باشم و قرآن نخوانم!
مرحوم حاج احمدآقا هم درباره مداومت و اصرار امام بر قرائت قرآن گفته؛ حضرت‌امام ‎ در هر فرصت مناسبی که پیش می‌آمد، مشغول تلاوت ‎ ‎ قرآن می‌شدند. بارها شده بود که اعضای دفتر خدمت‎ ‎ ایشان می‌رسیدند و مشغول تلاوت قرآن بودند. در‌ماه مبارک رمضان هر 3 روز یک قرآن ختم ‎ ‎ می‌کردند و معمولاً در‌ماه مبارک 10یا 11دوره قرآن را ‎ ‎ می‌خواند. حاج احمدآقا در جای دیگر از اصرار امام بر تلاوت قرآن با وجود دستور پزشک خاطره‌ای نقل کرده‌: مدتی چشمان ایشان ناراحت بود، دکتر بعد از ‎ ‎ معاینه امام گفت: شما باید چند روز قرآن نخوانید و به ‎ ‎ چشمتان استراحت دهید. امام خندیدند و فرمودند: دکتر! من چشم را برای قرآن خواندن می‌خواهم. چه ‎ ‎ فایده‌ای دارد که چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما ‎ ‎ یک کاری بکنید که من بتوانم قرآن بخوانم.