دولت‌ها کجای ماجرا ایستاده‌اند؟

در ماجرای ساماندهی بنگاه‌های مشاور املاک مهم این است که دولت‌ها کجا ایستاده‌اند و در چه اندیشه‌ای هستند؟ پرواضح است که دولت‌ها تلاش می‌کنند سمت مصرف‌کننده بایستند. نقش‌آفرینی دولت در این معرکه می‌تواند در مقام تعادل‌بخش و ثبات‌ساز قلمداد شود تا مداخله‌گر با کمترین اثربخشی. دولت‌ها می‌توانند با تدوین قوانین و مقررات نظم‌دهنده به بازارها و ثبات‌بخش، راه سوءاستفاده‌ها و موج‌سواری‌را مسدود کنند. مشروط به اینکه یک نگاه راهبردی بر سیاستگذاری در حوزه مسکن و بازار اجاره حاکم شود به‌نحوی که برایند آن رضایت عمومی باشد.
نگاه سلبی به فعالیت بنگاه‌های مشاور املاک به تنهایی کافی و راهگشا نیست و بسته‌ای جامع لازم است. وظیفه دولت‌ها این نیست که تعیین کنند‌ کشور چه تعداد بنگاه مشاور املاک نیاز دارد، بلکه مسئولیت آنهاست که ساماندهی بنگاه‌های مشاور املاک از یک قاعده منطقی پیروی کند و عملا فعالان در این حوزه نقش واسطه‌‌ حرفه‌ای و نه قیمت‌ساز داشته باشند. واقعیت این است که داده‌ها و آمارهای دقیقی از آنچه در بازار اجاره‌بها و مسکن، می‌گذرد، در دسترس نیست و در چنین وضعیتی تصمیم‌گیری سخت و پیچیده است. رسالت دولت این است که تقاضای سرمایه‌گذاری افراطی در بازار مسکن را کاهش دهد و این مهم با مهار تورم و ایجاد ثبات در سطح اقتصاد کلان آسان‌تر به‌دست خواهد آمد. کافی است به استان‌های شمالی کشور سر بزنید که تعداد تابلوهای مشاور املاک رشد انفجاری را تجربه می‌کند و اگر نباشد تقاضا و انگیزه سرمایه‌گذاری در حوزه املاک و مستغلات، این تابلوهای پر نقش و نگار، دیگر جذاب نخواهند بود. مداخله دولت‌ها در بازار اجاره و مسکن، ضرورت دارد اما حد و مرز این مداخله اگر درست تعریف نشود، عملا مثمر ثمر نخواهد بود و بازار راه خود را خواهد رفت.‌