نابغه قرآنی و افتخار ایران

پروانه بهرام نژاد

هنوز به سن تکلیف نرسیده و او را به‌عنوان خردسال‌ترین حافظ قرآن می‌شناسند؛ دختری که در 5سالگی حفظ قرآن را شروع کرد و در مدت 10‌ماه توانست آیات الهی را به جان بسپارد و 2سال قبل هم به‌عنوان نابغه قرآنی کشور لقب گرفت. محیا فیروزی علاوه بر پیمودن مسیر قرآنی و حفظ کلام خدا، در امور ورزشی هم پیروزی‌های زیادی را از آن خود کرده و در رشته‌های ورزشی ژیمناستیک و کاراته توانسته گوی سبقت را از دیگر همسالان خود برباید و بارها روی سکوی افتخار بایستد. محیا دستاورد زندگی خود را از برکت پناه به قرآن کریم می‌داند.

حفظ کل قرآن در 10‌ماه
محیا فقط 5سال داشت که به جامعه‌القرآن رفت، اما حضورش در این مرکز قرآنی با شیوع ویروس کرونا همزمان شد؛ از این‌رو دیگر نتوانست حضور پررنگی در آنجا داشته باشد. این موضوع اگرچه برای محیا خوشایند نبود، اما می‌دانست که مادر راهی برای موفقیت او پیدا می‌کند.
 باقی ماجرا را از زبان محیا می‌شنویم: «کلاس‌ها در جامعه‌القرآن به‌صورت مجازی یا نیمه‌حضوری برگزار می‌شد. من هم با کمک مادرم شرکت کردم. مربی‌مان خانم صغری طارمی خیلی به من کمک کرد. حتی بعضی وقت‌ها به خانه ‌ما می‌آمد و به من قرآن یاد می‌داد.» محیا نبوغ زیادی در حفظ آیات قرآن داشت؛ مثلا تعداد آیاتی که بچه‌های دیگر در مدت یک‌ماه حفظ می‌کردند، او در یک هفته به‌خاطر می‌سپرد.همین انگیزه‌ای برای مادر و مربی او شد تا وقت بیشتری برای محیا صرف کنند. این دختر خردسال آن‌قدر با شتاب کلام خدا را یاد می‌گرفت که توانست در 10‌ماه کل قرآن را حفظ کند.

جزءخوانی روزانه
در دل روستای آبی سفلی شهرستان خدابنده زندگی می‌کند و شاداب است و پرهیاهو. چهره معصومش به دل می‌نشیند و نور قرآن را می‌توان در وجودش حس کرد. دختر خردسالی که در 5سالگی حافظ کل قرآن شده و شاگرد اول کلاس هم هست. قرائت قرآن جزو برنامه روزانه محیاست. معمولا او این کار را صبح‌ها تا قبل از ظهر و رفتن به مدرسه انجام می‌دهد. مادرش هر روز قبل از اینکه به امور خانه برسد، از محیا می‌خواهد چند جزء قرآن را از حفظ بخواند. این کار اگرچه زمان‌بر است، اما مادر صبورانه پای تلاوت دخترش می‌نشیند. مریم امیرلو، مادر محیا تعریف می‌کند: «معمولا کارهای خانه را شب انجام می‌دهم تا صبح برای محیا و مهسا دخترانم وقت داشته باشم. هر روز نزدیک به 10جزء قرآن می‌خوانند و من گوش می‌کنم.» مادر که خود از رهروان راه قرآن است، قبل از اینکه بچه‌ها حافظ قرآن شوند، هر 3روز یک‌بار قرآن ختم می‌کرد. به باور او هر چه امروز دارد از دولت و برکت قرآن است. او می‌گوید: «عادت داشتم قرآن را بلند بخوانم. مهسا دختر بزرگم می‌شنید و تکرار می‌کرد. وقتی شوق او را دیدم، در جامعه‌القرآن شهر خدابنده ثبت نامش کردم. آن زمان 5سال بیشتر نداشت. برای رفتن از روستا به شهر 20دقیقه‌ای طول می‌کشد. سختی رفت‌وآمد را به جان می‌خریدم تا مهسا را به مرکز جامعه‌القرآن ببرم. گاه پیش می‌آمد ساعتی بدون داشتن امکانات در هوای سرد منتظر ماشین می‌ماندیم.»

مادرم می‌خواند و من حفظ می‌کردم
مادر از محیا می‌خواهد برای ما آیاتی از قرآن بخواند. شیوا و رسا تلاوت می‌کند و آوایش به دل می‌نشیند. مادر که از شنیدن نوای روح‌انگیز قرآن، دلش غنج می‌رود، می‌گوید: «بیشتر مردم فکر می‌کنند کسانی که موفق می‌شوند شرایط مالی خوبی دارند، اما من با کمترین داشته‌های ممکن زندگی کردم. خیلی وقت‌ها شاید کرایه ماشین هم نداشتم. از دوست و آشنا قرض می‌گرفتم و مهسا را به شهر می‌بردم. هنگام برگشت خدا می‌دانست که پولی ندارم؛ خودش وسیله رفت‌‌وآمد ما را جور می‌کرد. وقتی با مهسا تمرین می‌کردم، محیا هم خوب گوش می‌داد. اشتیاق زیادی برای یاد گرفتن داشت. با خودم، گفتم برای محیا هم باید وقت بگذارم. همه زمانم را برای یادگیری بچه‌ها صرف می‌کردم.» محیا از مادرش می‌خواهد باقی ماجرا را خودش تعریف کند. با لحن کودکانه می‌گوید: «مادرم برایم از امامان معصوم(ع) حدیث می‌خواند و من حفظ می‌کردم. بعد از آن سوره‌های جزء 30 را تمرین کرد. وقتی دید زود حفظ می‌کنم، مرا در جامعه‌القرآن شهر ثبت نام کرد.»

مدال‌های درخشان خواهران فیروزی
حافظ قرآن بودن مهسا و محیا تنها برگ موفقیت آنها نیست. این دو خواهر خدابنده‌ای در ورزش هم به پیروزی‌های رنگارنگی دست یافته‌اند. آنها در رشته‌های ورزشی رزمی بارها توانسته‌اند روی سکوی افتخار بایستند و مدال‌های طلا و نقره کسب کنند. مادر با نشان دادن مدال‌ها و لوح‌های تقدیر دخترانش می‌افزاید: «محیا مدال طلای رشته ژیمناستیک دارد. مهسا هم در رشته کاراته چندین مدال طلا گرفته است.» خبر خوش دیگری که مادر می‌دهد، شرکت کردن مهسا در آزمون مقطع کارشناسی ارشد علوم قرآنی است که به واسطه تعلیماتی که در جامعه‌القرآن دیده مدرک هم‌تراز کارشناسی دارد و اگر در این آزمون موفق شود، نوجوانی 15ساله است که در کلاس درس دانشگاه حضور پیدا می‌کند. محیا و مهسا امروز نه‌تنها برای جامعه‌القرآن شهرستان خدابنده که مایه افتخار ایران هستند. مهسا در‌این باره بیشتر توضیح می‌دهد :«مادرم در خانه هر سه روز ختم قرآن داشت ومن هم که می‌دیدم که او قرآن می‌خواند، علاقه‌مند شدم و مادرم هم متوجه استعدادم شد. بنابراین من را در کلاس‌های قرآن ثبت نام کرد. ابتدا دوره‌های اشاره، حروف عربی و روخوانی را گذراندم. در هر جلسه که باید 2 سوره از قرآن را حفظ می‌کردیم، من 8 سوره حفظ می‌کردم و وقتی استادم این موضوع را دید به کلاس‌های تخصصی حفظ رفتم. از
 6 سالگی هم شروع به حفظ قرآن کردم و در کمتر از یک سال حافظ کل شدم و توانستم مدرک بین‌المللی حفظ قرآن کریم سه‌زبانه را بگیرم.  معتقدم کسی که قرآن را حفظ می‌کند، زندگی‌اش برکت می‌گیرد. از وقتی که حافظ کل قرآن شدم تغییر زیادی در خودم دیده‌ام. خیلی آرامش پیدا کردم. احساس نزدیکی زیادی به خدا پیدا می‌کنم. من هر چه دارم از برکت حفظ قرآن کریم است.»