گپ
مدرسه‌سازی نقطه عطف زندگی من شد
علی نجاری، جانباز و خیر مدرسه‌ساز معتقد است کمبود مدرسه و ورزشگاه در استان البرز با کمک خیران، جبران می‌شود
راحله عبدالحسینی-روزنامه‌نگار
چند سالی می‌شود که به‌عنوان خیر مدرسه‌ساز در بین دانش‌آموزان شناخته می‌شود، اما سابقه دست داشتن در کار خیر و بازکردن گره از مشکلات همنوعان، برای او به مدرسه‌سازی و ساخت باشگاه ورزشی ختم نمی‌شود. صحبت از «علی نجاری» است که از سال‌های نخست دهه 60در استان البرز ساکن شد و از همان سال‌های جنگ، راه و رسم زندگی خود را بعد از جانبازی در جبهه‌های حق علیه باطل، در کار خیر دنبال کرد. نجاری، معتقد است در هر باشگاه ورزشی که روی بچه‌ها گشوده می‌شود، مانعی برای بروز آسیب‌های اجتماعی می‌شود.
دلمشغولی جدید و ارزشمند
«مسیر کار خیر را خداوند در زندگی من باز کرد.» این را علی نجاری می‌گوید و دستی به خاطراتش می‌کشد. به روزگار آغاز جنگ تحمیلی می‌رود. درست زمانی که دهه 20 زندگی را می‌گذراند و فارغ از صدای توپ و ترکش، هر روز صبح راهی کارخانه پلاستیک‌سازی می‌شد. با کارگرانش خوش و بش می‌کرد و تمام فکر و ذکرش، کار و تجارت بود. می‌گوید اصلا فکرش را هم نمی‌کردم قرار است مسیر زندگیم به این زودی عوض شود. وقتی جنگ تحمیلی شروع شد، علی نجاری هم پاشنه کفش اش را بالا کشید و با تمام جان و دل راهی دفاع از وطن شد. می‌گوید: «درست‌ترین کار برای من، همین بود و خوشحالم که راهی جبهه شدم.» حالا هم بهترین خاطراتش همرزمی با شهید حاج قاسم سلیمانی است. مجروحیت و جانبازی در عملیات والفجر مقدماتی سال 1361نقطه عطف زندگی علی نجاری است. وقتی دوستانش فکر کردند انتقال او به بیمارستانی در اصفهان به‌دلیل جراحت و اصابت 150ترکش به بدنش باعث شهادت او شده، می‌گوید: «همانجا تصمیم گرفتم حالا که توفیق شهادت نداشتم، می‌توانم کارهای خداپسندانه را در زندگی تجربه کنم. من که تمام هوش و حواسم کارگران 2شیفت کارخانه و رونق کسب‌وکار و تجارت بود، می‌خواستم زندگی دیگری را تجربه کنم. حالا هم معتقدم خدا خودش کار خیر را در زندگی من قرار داد.»
رسم زندگی‌ام عوض شد
علی نجاری که هنوز هم چند تایی از ترکش‌های دوران جنگ تحمیلی را در بدنش دارد و به‌دلیل آسیب به ناحیه پا، مجبور است با عصا راه برود، از همان زمان تمام دارایی و کسب‌وکارش را وقف رسیدگی به خانواده شهدا و رتق و فتق امور آنان کرد. می‌گوید: «با وجود 70درصد جانبازی، نمی‌خواستم مزاحم بنیاد شهید و جانبازان باشم. بعد از جانبازی هم روح زندگی من تغییر کرد. از بچگی کارگری کرده بودم و زیر و بم بازار را می‌شناختم. عادت داشتم کار کنم، اما مسلک زندگی ام بعد از جانبازی عوض شد و از کارخانه‌داری و بازار راهی معنویات شدم و چه راه پربرکتی است و خدا را برای این تغییر شاکرم.» نجاری دیگر همه زندگی و وقتش را وقف رسیدگی به امور خانواده شهدا و افراد بی‌بضاعت کرده بود تا اینکه دست روزگار امتحان دیگری را برایش رقم زد. او که 3دختر و یک پسر دارد، چند سال پیش در حادثه‌ای پسر و عروسش را از دست داد و «جانان» تنها فرزند ابراهیم نجاری به یادگار ماند؛ نوه‌ای که امسال کلاس اول است، کارهای خیرخواهانه پدربزرگ را به سمت و سوی مدرسه‌سازی و ساخت باشگاه ورزشی کشاند. نجاری می‌گوید: «رسم زندگی من باعث شده بود تا بچه‌ها هم دستی در کار خیر داشته باشند. مثلا بعد از فوت پسرم، متوجه شدیم که کمک معیشتی چند خانواده با فرزند معلول را بر عهده داشته. تلنگری خوردم که چه کاری بهتر از مدرسه‌سازی. همان روزها هم شنیدم که آموزش و پرورش استان البرز قصد دارد مدارس کلنگی بالای 50سال را نوسازی کند.»
کلنگ‌زنی مدرسه 12کلاسه
2 سال پیش مدرسه ۱۲کلاسه «جانان» در فردیس، در زمینی به مساحت ۱۳۸۰مترمربع به همت علی نجاری کلنگ‌زنی و مقرر شد این مدرسه در کوتاه‌ترین زمان ممکن، احداث شود و برای بهره‌برداری در اختیار آموزش و پرورش شهرستان فردیس قرار گیرد. نجاری می‌گوید: «بعد از مدرسه جانان، یک مدرسه 5کلاسه دیگر نیز کلنگ‌زنی کردم و امیدوارم زودتر ساخت و سازش تمام شود و حضور بچه‌ها را در مدرسه ببینم.»
نخستین باشگاه ورزشی چندمنظوره درون مدرسه‌ای طرح شهید قاسم سلیمانی در استان البرز نیز چندی پیش به همت نجاری افتتاح شد. او ادامه می‌دهد: «2باشگاه ورزشی به وسعت 600 و 300متری نیز در دست ساخت است و معتقدم با وجود کمبودی که البرز در سرانه ورزشی دارد، هر چه در این حوزه کار کنیم، جا دارد. چون بچه‌ها به ورزش مشغول می‌شوند و راه آسیب‌های اجتماعی برای آنان بسته می‌شود.»
نجاری می‌گوید که البرز به‌عنوان همسایه پایتخت، رونق چندانی در زمینه سرانه‌های فرهنگی، آموزشی و ورزشی ندارد و این فاصله با همکاری خیران پر می‌شود.
مکث
ساخت 200مدرسه با مشارکت خیران
استان البرز با وجود مهاجرپذیری و بالا بودن جمعیت دانش‌آموزی برای رسیدن به شرایط متعادل آموزشی به یک‌هزار مدرسه جدید نیاز دارد. این را استاندار البرز می‌گوید و ادامه می‌دهد: «در سفر رئیس‌جمهوری به استان، متعهد شدیم ۱۰۰مدرسه با مشارکت خیران ایجاد کنیم ولی با توجه به کمبود استان در سرانه‌های آموزشی و پرورشی، این تعداد را به ۲۰۰مدرسه افزایش دادیم. حضور مؤثر خیران نیک‌اندیش در مسیر نهضت مدرسه‌سازی موجب ارتقای آموزشی در استان البرز شده است.» به‌گفته مجتبی عبداللهی، ۴۷پروژه فضای آموزشی، پرورشی و ورزشی (۵۱۳کلاس درس با زیربنای ۸۸هزار و ۶۷مترمربع) در البرز در دست اقدام و تکمیل است. مدیرکل آموزش و پرورش البرز نیز از جمعیت دانش‌آموزی بیش از ۵۲۰هزار نفر در البرز خبر می‌دهد و می‌گوید: «استان با کمبود فضای آموزشی روبه‌رو است؛ به‌گونه‌ای که بیشترین تراکم دانش‌آموزی کشور را در کلاس‌های درس این استان می‌توان دید. البرز از نظر سرانه فضای آموزشی حتی از استان سیستان و بلوچستان هم پایین‌تر است و درصد بالایی از فضاهای آموزشی آن نیز فرسوده شده است.» به‌گفته علی حجرگشت، بودجه و اعتبارات دولتی جوابگوی نیازهای موجود نیست، به همین دلیل خیران وارد میدان شده‌اند.
