خطری برای روزنامه‌نگاری؟

با رواج پیدا کردن ChatGPT و نوشته شدن خودکار مقاله‌ها و گزارش‌ها خیلی‌ها نگران آینده دنیای روزنامه‌نگاری هستند. واقعیت اما این است که روزنامه‌نگاری با هوش مصنوعی می‌تواند پیشرفت قابل‌توجهی را تجربه کند؛ مثلاً روزنامه‌ها می‌توانند با استفاده از سیستم‌های هوش مصنوعی، خبرها را به‌صورت خودکار تجزیه و تحلیل کرده و به‌صورت خودکار خلاصه کنند. درهمین حال، سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند با استفاده از الگوریتم‌های مبتنی بر داده، پیش‌بینی رویدادها و تحلیل روندها را انجام دهند.
آینده شغل خبرنگاران با پیشرفت هوش مصنوعی ممکن است تغییراتی داشته باشد. با استفاده از سیستم‌های خبری خودکار، ممکن است تعدادی از وظایف خبرنگاران به‌صورت خودکار بر عهده هوش‌مصنوعی قرار بگیرد. با خالی شدن وقت خبرنگاران از کارهای تکراری آنها می‌توانند زمان و تمرکز بیشتری برای گزارش‌های تحقیقی پیدا کنند.
به گزارش همشهری، در حال حاضر، خبرنگاران مجزا برای گزارشگری، تحلیل، تدوین و انتشار خبرها موردنیاز است، ولی با توسعه هوش مصنوعی، ممکن است بعضی از عملکردهای این شغل به‌صورت خودکار توسط سیستم‌های هوش مصنوعی صورت گیرد. همچنین تشخیص اخبار جعلی برای خبرنگارها با استفاده از هوش‌مصنوعی بسیار راحت‌تر می‌شود.
محققان دانشگاه واترلو سیستمی را توسعه داده‌اند که با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌تواند طی مراحلی با تطابق یک خبر یا یک پست در شبکه‌های اجتماعی و خبرگزاری با سایر اخبار درباره همان موضوع صحت یا جعلی بودن آن را مشخص کند.
درحالی‌که دانشمندان دور دنیا درحال کار روی سیستم‌های تمام خودکار هستند، فناوری هوش‌مصنوعی می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای غربالگری توسط افراد خبره در رسانه‌های اجتماعی و سازمان‌های خبری استفاده شود. وونگ، عضو مؤسس مؤسسه هوش مصنوعی واترلو درباره آینده روزنامه‌نگاری می‌گوید: هوش‌مصنوعی توانایی خبرنگاران را تقویت می‌کند؛ مثلا اطلاعاتی که به‌نظر درست نمی‌رسند علامت‌گذاری می‌شوند و آنها لازم نیست ساعت‌ها وقت خود را برای تأیید یا رد یک خبر سپری کنند. کشف اخبار جعلی قرار نیست جای کسی را بگیرد و برای جایگزینی افراد طراحی نشده است، اما به آنها کمک می‌کند سریع‌تر و قابل اعتمادتر حقایق را چک کنند. کریس دالهانتی که این پروژه را هدایت می‌کند، می‌گوید: ما باید خبرنگاران را در مسیر برملا کردن حقایق و آگاه کردن‌مان کمک کنیم. این فناوری را باید به چشم کمک و ابزاری دید که همراه با مدیریت ما می‌تواند مورد استفاده مناسب قرار بگیرد.